Σταύρωση – Αναφορά στο Μεγάλο Μυστήριο

Ξεκινώντας να μιλήσει κανείς για τη Σταύρωση, ξέρει ότι θα σκοντάψει καταρχάς στην διαδεδομένη άποψη που έχουν σήμερα κυρίως οι Χριστιανοί και γι’ αυτό θα χρειαστεί να κάνουμε μία σύντομη αναφορά σε αυτό.

Να πούμε εξ αρχής ότι η Σταύρωση μετά την Μεταμόρφωση, κρύβει το επόμενο Μεγάλο Κοσμικό Μυστήριο, την επόμενη Μύηση, που ο Ιησούς ως τμήμα της Κοσμικής Αποστολής Του, ανέλαβε να παρουσιάσει για πρώτη φορά σε δημόσια θέα εκτός των Μυστηρίων.

Δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που βίωσε αυτή την εσωτερική εμπειρία, που δεν αφορά βέβαια στο βίωμα του φυσικού σώματος καρφωμένου επάνω σε ένα σταυρό. Το ποιοι και πόσοι είναι αυτοί που το αντελήφθησαν σωστά είναι ένα άλλο κεφάλαιο.

Ο Ιησούς, εκ των πραγμάτων, ήρθε σε αντίθεση με τον χώρο της γήινης Εξουσίας και αυτή η Εξουσία στη συνέχεια προσπάθησε να χρησιμοποιήσει το Έργο του για το δικό της συμφέρον. Αυτό άλλωστε είναι και μία πάγια τακτική της. Να χρησιμοποιεί οτιδήποτε τείνει να δημιουργήσει αφύπνιση με σκοπό να το θολώσει, να δημιουργήσει σύγχυση και έτσι να δυσκολέψει τον δρόμο όσων θα αναζητήσουν την Αλήθεια.

Η δημιουργηθείσα στη συνέχεια θρησκεία του Χριστιανισμού, απευθυνόμενη στη μέση Ανθρωπότητα, έχει συνδέσει το Μυστήριο αυτό με τον θάνατο και τα βασανιστήρια. Έχει έτσι διαστρεβλώσει την ουσία και την έχει καλύψει με ένα επίπλαστο συναισθηματικό φορτίο, ένα πέπλο.

Αυτό το συναισθηματικό φορτίο ασκεί γοητεία (γητειά, μαγεία, τύφλωση) στον άνθρωπο χαμηλής ψυχικής εξέλιξης που είναι συναισθηματικός και δεν έχει ακόμα αναπτύξει τη νόησή του. Απευθύνεται στη μάζα δηλαδή, όπως κάνουν όλες οι θρησκείες. Αφού η μάζα αποτελεί και το αντικείμενο που επιθυμούν να διαχειρίζονται και να κατευθύνουν οι γήινες εξουσίες για δικό τους όφελος.

Η Σταύρωση όμως είναι μια ισχυρότατη διαδικασία εσωτερικής επίτευξης και αποτελεί την τέταρτη από τις Μυήσεις που δίνονται επί του φυσικού επιπέδου και κατά τη διάρκεια μιας ενσάρκωσης.

Το πνευματικό της περιεχόμενο περιλαμβάνει μυστήρια εξαιρετικά δύσκολο να γίνουν αντιληπτά από κάποιον που δεν έχει περάσει αυτή την μύηση. Η Σταύρωση είναι εσωτερική εμπειρία. Εδώ θα επιχειρήσουμε να ψηλαφίσουμε την πνευματική της όψη.

Να σημειώσουμε κατ’ αρχάς και είναι πολύ σημαντικό να το συγκρατήσουμε, ότι όσοι κατέκτησαν αυτή τη Μύηση, αυτό το επίπεδο συνείδησης, δεν χρειάστηκε να σταυρωθούν και επί του φυσικού κόσμου επάνω σε ένα ορατό υλικό ξύλινο σταυρό. Ο σταυρός του καθενός είναι διαφορετικός στη μορφή.

Επιπλέον, τέτοια υψηλότατα επίπεδα πνευματικής βίωσης του Κόσμου δεν πρέπει να πλησιάζονται επιπόλαια και με οδηγό την κατώτερη υπολογιστική νόηση. Ο δρόμος της καρδιάς, της διαισθητικής νόησης, μπορεί μόνο να πλησιάσει και να επιχειρήσει να αγγίξει τα θέματα που περιέχονται σε αυτό το μυητικό στάδιο.

Συζητιέται συχνά, με διάφορους τρόπους και διαφορετικά σημεία εκκίνησης, η σχέση Ύλης, Ψυχής και Πνεύματος. Έχει μάλιστα γίνει για πολλούς συνειδητό το ότι η οδός της αυτογνωσίας σχετίζεται με την αφύπνιση και συνειδητοποίηση των Κόσμων της Ψυχής και του Πνεύματος. Η αφύπνιση και η γνώση αυτή θα εμπεριέχει και την συνείδηση του αισθητού κόσμου της ύλης, που είναι το τελικό σημείο επικέντρωσης της συνολικής συνείδησης.

Εάν αυτά δεν συμβαίνουν επικρατεί μία διαμάχη με την ξεκομμένη συνείδηση του υλικού κόσμου προσπαθώντας να την ενοποιήσουμε με το σύνολο της ύπαρξης μας. Τότε η σχέση μας με την ύλη βρίσκεται σε κρίση. Πότε όμως και πώς ολοκληρώνεται αυτή η ουσιαστική ελευθέρωση της συνείδησης από την διαμάχη – την κρίση – και το αποτέλεσμα της, που είναι η χωριστικότητα και ο εγκλωβισμός της στην ύλη; Πως αυτή η αναζήτηση συναντά την έννοια της Σταύρωσης και του Σταυρού;

Ο σταυρός σχετίζεται με τα τέσσερα στοιχεία της ύλης, την Τετράδα ως πρώτη τέλεια μορφή και το τετραδιάστατο του εκδηλωμένου υλικού κόσμου. Από αυτές τις συσχετίσεις βλέπουμε ότι η ύλη έχει μία πρωτογενή σχέση με τον σταυρό και γι’ αυτό σε όλα τα μονοπάτια του εσωτερισμού θεωρείται σύμβολο της ο σταυρός και είναι γνωστή η φράση: «ο σταυρός της ύλης».

Η κατάσταση της σταύρωσης είναι εκείνη κατά την οποία πραγματικά και ενωτικά κάποιος βιώνει το σύνολο του κόσμου της ύλης. Αφού αυτή η ενότητα του σταυρού γίνει αντιληπτή, πρέπει να ενωθεί και ο ίδιος με τον σταυρό ως το πέμπτο στοιχείο, που σχετίζεται με τον αιθέρα και την βίωση της ενωτικής συνείδησης του.

Αυτό το πέμπτο στοιχείο είναι ο Εσταυρωμένος Ιησούς και σχετίζεται με το σημείο τομής της οριζόντιας και της καθέτου του σταυρού. Κάποιες εσωτεριστικές παραδόσεις μάλιστα τοποθετούν σε αυτό το σημείο ένα ρόδο, άλλες μία καρδιά, κλπ. Στην Εσωτερική Αστρολογία αποκαλύπτεται ότι στην διαδικασία της σταύρωσής μας, κάποιος περνάει τρεις τύπους σταύρωσης μέχρι να φθάσει στην τελική Σταύρωση της Απελευθέρωσής του.

Κατά την πρώτη φάση είναι η κατάκτηση της κατανόησης και της βιωματικής σύνθεσης της ουσίας και της λειτουργικότητας των τεσσάρων ζωδίων του Μεταβλητού Σταυρού που είναι οι Δίδυμοι, η Παρθένος, ο Τοξότης και οι Ιχθείς.

Στη δεύτερη η προετοιμασία-δοκιμασία είναι η σταύρωση που γίνεται στον Σταθερό Σταυρό στα ζώδια του Ταύρου, του Λέοντα, του Σκορπιού και του Υδροχόου.

Η τρίτη γίνεται στον Θεμελιακό Σταυρό και στα ζώδια Κριού, Καρκίνου, Ζυγού και Αιγόκερου. Αυτές οι τρεις σταυρώσεις είναι η προετοιμασία, η μαθητεία ώστε να φθάσει κάποιος να είναι ικανός να πραγματώσει την Μία και Ουσιαστική Σταύρωση που αποτελεί και το εισιτήριο της Μεγάλης Απελευθέρωσης από την μεγάλη Πλάνη, από την Μάγια της Ύλης.

Ο σταυρός αποτελεί το κύριο σύμβολο της κατάκτησης του κόσμου της ύλης και για να το αντιληφθούμε αυτό θα ανατρέξουμε στα εργαλεία της Γεωμετρίας εργαζόμενοι με την λυδία λίθο των εσωτερικών επιστημών, την Αναλογική Μέθοδο.

Ο κύβος που έχει έξι έδρες, οκτώ κορυφές και δώδεκα ακμές, είναι το στερεό που αποτελεί το σύμβολο και την εικόνα του υλικού κόσμου. Η πλήρης γνώση, κατάκτηση και κυρίαρχη ένωση μαζί του, σχετίζεται με την ανάπτυξη του κύβου, καθώς η ανάπτυξη του, που είναι ένας σταυρός, επικαλύπτει τον κύβο και έτσι συμβολίζεται το ότι κατέχεται το σύνολο του και ο τρόπος δόμησης του.

Από το δημοτικό σχολείο έχουμε μάθει ότι η ανάπτυξη του κύβου είναι ένας σταυρός όπως φαίνεται στο επόμενο σχήμα και έχουμε οι περισσότεροι παίξει, δημιουργικά γοητευμένοι όταν είμαστε παιδιά, με την κατασκευή ενός κύβου.

Όλος ο συμβολισμός της Σταύρωσης σχετίζεται με την συνολική κατάκτηση που περιέχει συγχρόνως και την υπέρβαση του κόσμου της ύλης, του κόσμου των μορφών. Ο κύβος είναι ένα τριδιάστατο στερεό σχήμα. Ο κόσμος της ύλης όμως είναι τετραδιάστατος και σε αυτό συμφωνούν από διαφορετική σκοπιά και αφετηρία ορμώμενοι εσωτεριστές, φυσικοί επιστήμονες και γεωμέτρες.

Στον εσωτερισμό δια της θεολογικής αριθμητικής διδάσκεται ότι η Τετράδα είναι η πρώτη τέλεια μορφή, ότι ο κόσμος της μορφής έχει τέσσερις όψεις, τέσσερις διαστάσεις. Οι διαστάσεις πέραν της τέταρτης έχουν άλλο χαρακτήρα, άλλη ποιότητα. Οι φυσικοί επιστήμονες λένε πως η τέταρτη διάσταση είναι ο χρόνος, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας μπερδεύει.

Η φυσική είναι μία εφαρμοσμένη επιστήμη και αν έχουμε παραδείγματα από μία εκ των βασικών επιστημών προστρέχουμε σε αυτές και γι’ αυτό εν προκειμένω μένουμε στην άποψη της γεωμετρίας η οποία είναι λιγότερο γνωστή σήμερα, αλλά είναι πλησιέστερη προς τον εσωτερισμό. Οι γεωμέτρες σήμερα ισχυρίζονται ότι υπάρχουν άγνωστος αριθμός διαστάσεων και θεωρητικά μη μπορώντας αυτή τη στιγμή να έχουν μια πλήρη εικόνα μιλάνε για δυνατότητα άπειρων διαστάσεων.

Μεγάλο όμως ενδιαφέρον έχει για την γεωμετρία η τέταρτη διάσταση καθώς είναι η πρώτη που δεν μπορεί να αντιληφθεί η κατασκευή του ανθρώπινου οφθαλμού. Οι γεωμέτρες για να δημιουργήσουν την κατασκευή τετραδιάστατων σχημάτων υιοθετούν κάποιες τεχνικές «πλασματικές», αφού ο ανθρώπινος οφθαλμός λειτουργεί δισδιάστατα και μπορεί να αντιληφθεί την τρίτη διάσταση δια της συνειδήσεως του και μιας πλασματικής φυσικής διάταξης των δύο οφθαλμών ανάλογη με την ακοή.

Ο τρισδιάστατος κύβος έχει ανάπτυγμα έξι τετραγώνων που δημιουργούν σταυρό. Το τετράγωνο είναι σχήμα δύο διαστάσεων, έχει δηλαδή μια διάσταση λιγότερη από τον κύβο. Έτσι ένας τετραδιάστατος κύβος θα έχει ανάπτυγμα που θα αποτελείται από ένα σταυρό τρισδιάστατων κύβων και αυτό είναι ένα σχήμα που μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι. Ο τετραδιάστατος κύβος έχει ονομαστεί ‘Υπερκύβος'(hypercube). Προσπάθεια γεωμετρικής απεικόνισης τετραδιάστατου κύβου είναι τα επόμενα σχήματα.

Η ανάπτυξη του υπερκύβου σε αναλογία με το ανάπτυγμα του τριδιάστατου κύβου του σχολείου μας, είναι το σχήμα της επόμενης εικόνας.

Η ιδέα αυτή του αναπτύγματος του τετραδιάστατου κύβου (ή υπερκύβου) έκανε τον Σαλβατόρ Νταλί να ζωγραφίσει το 1954 τον πίνακα που ονομάζεται Σταύρωση (Σώμα Υπερκύβου), Crucifixion (Corpus Hypercubus).

Παρ’ όλο που δεν συμφωνούμε πάντα με τις θέσεις του Νταλί ιδεολογικά και καλλιτεχνικά, ο συγκεκριμένος πίνακας επιχειρεί να θίξει μια βαθύτερη οπτική του σημαινόμενου της Σταύρωσης. Η προσπάθεια να τονιστεί η τέταρτη διάσταση περιέχει τα στοιχεία μιας προσπάθειας να ξεφύγει κάποιος από τον τρισδιάστατο κόσμο, πιέζοντας τα όριά του προς το πολύ, προς την επόμενη, τέταρτη διάσταση.

Στη βυζαντινή αγιογραφία συμβαίνει το αντίθετο. Η υπέρβαση του τρισδιάστατου κόσμου της ύλης επιδιώκεται με την αφαίρεση μιας διάστασης. Η βυζαντινή αγιογραφία είναι δισδιάστατη. Η απάρνηση της τρίτης διάστασης δίνει αυτή την τάση υπέρβασης της ύλης και δείχνει την πορεία της επιστροφής στην πηγή της Δημιουργίας, τη Μονάδα. Στον πυρήνα η βυζαντινή τέχνη υποστηρίζει την πορεία Επιστροφής στην Πηγή, όπως διδασκόταν στον Πυθαγορισμό.

Μπορεί εμείς εδώ να προσπαθούμε λίγο να φιλοσοφήσουμε το θέμα αυτό, αλλά η εφαρμογή όλων αυτών είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και επώδυνο εσωτερικό βίωμα. Να σημειώσουμε χαρακτηριστικά ότι στο ιστορικό της Σταύρωσης του Ιησού αναφέρονται κάποια στοιχεία που δίνουν μια εικόνα της οριακής κατάστασης του Γίγνεσθαι όσων φθάνουν στην Μεγάλη Σταύρωση.

Στο στοιχείο της Γης έχουμε το φαινόμενο της σταύρωσης του σώματος του Ιησού, το ακάνθινο στεφάνι κλπ. Στο στοιχείο του νερού έχουμε την στιγμή που είπε διψώ και του έδωσαν ξύδι. Ο δρόμος και του στοιχείου αυτού είχε κλείσει. Το στοιχείο του αέρα εμφανίζεται με το μεγάλο κοσμικό μυστήριο, με το οποίο δεν μπορούμε να ασχοληθούμε και να το κατανοήσουμε περισσότερο επί του παρόντος και το οποίο κρύβεται στην φράση: «Πατέρα, γιατί με εγκατέλειψες;» που θέτει την νόηση στην τελευταία και υπέρτατη δοκιμασία της υπέρβασης της.

Το στοιχείο της φωτιάς το οποίο είναι πάντα και το πιο δυσδιάκριτο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εμφανίζεται την στιγμή που τον λογχίζει ο στρατιώτης για να βεβαιώσει τον θάνατο του σώματος του και το αίμα, η ουσία η φέρουσα το πυρ της ζωής του σώματος, χύνεται.

Η τελευταία φράση του Ιησού: «Πατέρα στα χέρια σου αφήνω το Πνεύμα μου» αποτελεί το πέμπτο στοιχείο του αιθέρα και το οποίο κατευθύνεται προς τα άνω την ώρα που τα σωματικά τέσσερα στοιχεία κατευθύνονται προς τα κάτω, προς την φυσική φθορά τους, και την επιστροφή τους στην Μεγάλη Μητέρα μαζί με την φερόμενη πληροφορία που τα έχει διαπεράσει και είναι η Θεία Συγκομιδή και σε αυτό το επίπεδο.

Αυτές είναι λίγες από τις σκέψεις που γύριζαν στην σκέψη μου σήμερα και αποφάσισα να τις μοιραστώ μαζί σας. Αυτό το κείμενο δεν αποτελεί κατά κανένα τρόπο μια πλήρη αναφορά στο μέγιστο αυτό συμβάν της Σταύρωσης του Ιησού. Είναι μόνο κάποιες σκέψεις, που ίσως παροτρύνουν σε επιπλέον σκέψεις τους αναγνώστες του.