Βαγγέλης Παπαθανασίου – μία αστρολογική σύνοψη
Όπως πολλά άτομα της ηλικίας μου, έχω ακούσει στην νεότητά μου ειδικά, πολύ την μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Έτσι στο άκουσμα της μετάβασής του στον αόρατο κόσμο αναδύθηκε και η επιθυμία να δω ξανά, μετά από πολλά χρόνια, με τα τωρινά μου μάτια τον χάρτη του.
Το βρίσκω ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα και τις θεάσεις μου είπα να μοιραστώ μαζί σας. Η ώρα είναι άγνωστη και δεν χρησιμοποιείται η οικοθεσία που είναι ανακριβής, για την 12:00. Τόπος γέννησης η Αγριά της Μαγνησίας, γνωστή και επειδή εκεί παράγονται τα αναψυκτικά “ΕΨΑ”.
Να σημειώσω ότι το σημείο που ονομάζεται με κίτρινα γράμματα VAN είναι ο αστεροειδής 6345 Vangelis που δόθηκε τιμής ένεκεν στον Παπαθανασίου, από το Minor Planet Center για την αγάπη του και το ενδιαφέρον του στα ζητήματα του Στερεώματος.
Στις αρχές της μουσικής του παρουσίας είχε δημιουργήσει το συγκρότημα The Forminx. Η ονομασία του συγκροτήματος προέρχεται από το πιο αρχαίο μουσικό όργανο της εποχής του Ομήρου, την φόρμιγγα που ο Όμηρος αναφέρει ότι αποτελεί βασικό όργανο συνοδείας που χρησιμοποιούν οι ραψωδοί κατά την απαγγελία των επών.
Η φόρμιγγα έχει πάρα πολύ μεγάλο πολιτισμικό και μουσικό ενδιαφέρον πρακτικό, θεωρητικό και φιλοσοφικό και θα άξιζε να δώσουμε με την ευκαιρία ελάχιστα στοιχεία, για όσους ενδιαφέρονται να το ερευνήσουν περαιτέρω.
Το ότι είχε ο Παπαθανασίου το κριτήριο ή την διαίσθηση να επιλέξει το όνομα αυτού του οργάνου για το συγκρότημά του, είναι ένα θέμα ενδιαφέρον, παρόλο που το συγκρότημα των Φόρμιγξ κινήθηκε απολύτως στα πλαίσια της εμπορικής, απλοϊκής έως και παιδικίζουσας μουσικής με κοινό την τότε νεολαία.
Η φόρμιγγα (φόρμιγξ στην αρχαία γλώσσα) είναι ένα όργανο με σώμα σε σχήμα ημισελήνου, που μοιάζει εκ πρώτης με λύρα, αλλά έχει μία σοβαρή διαφορά με την λύρα, όπως και με όλα τα άλλα όργανα που υιοθετήθηκαν μετέπειτα.
Είναι φτιαγμένο με τρόπο ώστε το επάνω μέρος να κάμπτεται και έτσι να προσφέρει την δυνατότητα να δονεί κανείς τον ήχο του (να κάνει vibrato, tremolo), αλλά και να κάνει ένα συνεχές πέρασμα, μη αλματικό από μία νότα σε μία άλλη (sliding, portamento), αυτό που κάνουν εύκολα τα άταστα όργανα σήμερα, όπως το βιολί.
Η μεγαλύτερη όμως σημασία του είναι το ότι δίνει την δυνατότητα χειρισμού μικρών διαστημάτων και πολύπλοκων διαιρέσεων του τόνου, κάτι που στην αρχαιότητα ήταν σε πολύ μεγάλη ανάπτυξη.
Σήμερα έχουμε χάσει αυτές τις ευαισθησίες που καθιστούσαν την απόδοση των μουσικών έργων ένα εξαιρετικά σύνθετο θέμα με τον τεράστιο αριθμό διαστημάτων που επικρατούσαν την εποχή εκείνη και εντός των αντίστοιχων τετραχόρδων τους.
Η επόμενη εικόνα μίας φόρμιγγας είναι από εργασία μία φοιτήτριας του Πανεπιστήμιου Πειραιά και από την εργασία της αυτή δανείζεται και η Wikipedia την εικόνα που χρησιμοποιεί. Είναι μία τετράχορδη φόρμιγγα, αλλά υπήρχαν και επτάχορδες.
Οι εννεάχορδες που κάποιοι φτιάχνουν σήμερα αποτελούν μία παρακμιακή καταναλωτική υπερβολή που στηλίτευε και ο Πλάτωνας όποτε στην εποχή του γίνονταν παρόμοιες υλιστικές αποκλίσεις.
Με το συγκρότημα των Forminx το 1964 ο Παπαθανασίου κυκλοφόρησε το τραγούδι Jeronimo Yanka σε δίσκο 45 στροφών, που έγινε πολύ γρήγορα χρυσός δίσκος, με το κομμάτι να δημιουργεί μία ομαδική “παράκρουση” με τον χορό Yanka που ακόμα σήμερα χορεύεται σε διάφορες περιστάσεις. Πρόκειται επί της ουσίας για μία ρυθμική μεταγραφή του παιδικού τραγουδιού “δεν περνάς κυρά Μαρία”.
Το τραγούδι αυτό ο Παπαθανασίου το έβγαλε με τον sa Δία του σε σύνοδο με γ Πλούτωνα, sa Ουρανό σε ακριβές εξάγωνο με γ ΒΔ, ενώ η sa Αφροδίτη του ξεκίναγε την σύνοδο με τον γ Ουρανό.
Τον επόμενο χρόνο, το 1965, ένα άλλο συγκρότημα οι Juniors έβγαλαν επίσης ένα τραγούδι με αυτό τον χορό, που είχε ήδη γίνει τρελή μόδα, με τον τίτλο Babies’ Yanka (“Η yanka των μωρών”). Το όνομα των Juniors συνδέθηκε με ένα τραγικό τροχαίο δυστύχημα.
Λίγο μετά την κυκλοφορία αυτού του τραγουδιού τους οι Juniors σε ένα τροχαίο, έχασαν τον μπασίστα τους, τον μάνατζερ τους και άλλα δύο άτομα, ενώ ο κιθαριστής τους υπέστη σοβαρό τραυματισμό στο χέρι και δεν μπορούσε να παίξει πια.
Οι παράξενες συνδέσεις παραμένουν, καθώς κάποια μέλη των Juniors μετά την διάλυσή τους συνέστησαν το συγκρότημα των Idols και είχαν σαν μπασίστα τον Ντέμη Ρούσσο που έμελλε να συνεργαστεί στο μέλλον (1968) σαν τραγουδιστής με τον Παπαθανασίου στο συγκρότημα Aphrodite’s Child που τους έκανε γνωστούς παγκόσμια ειδικά με το άλμπουμ τους 666 (1972), ένα διπλό άλμπουμ βασισμένο στην Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Η ίδρυση των Aphrodite’s Child γίνεται με την sa Αφροδίτη του Παπαθανασίου να κάνει σύνοδο με το μεσοδιάστημα Ουρανού Κρόνου του. Το άλμπουμ 666 κυκλοφορεί με την sa Αφροδίτη του να κάνει ακριβή σύνοδο με τον Κρόνο του και του έφερε την παγκόσμια καθιέρωση. Ήταν η πρόκληση (Ουρανός) που μπορούσε να γίνει αποδεκτή στο υπάρχον σύστημα (Κρόνος) με μεταφορέα ή φορέα την Αφροδίτη.
Θα δούμε στη συνέχεια τις συσχετίσεις και γιατί η Αφροδίτη παίζει σημαντικό ρόλο στη σύνοδο Ουρανού – Κρόνου, που γίνεται στο ζώδιο της εσωτερικής της κυριαρχίας, τους Διδύμους. Βλέπουμε σε σημαντικές στιγμές να είναι μαζί με τους δύο αυτούς πλανήτες.
Πολύ ισχυρός στον χάρτη του είναι ο Ουρανός. Ο Ήλιος στον Κριό και σε σύνοδο με τον Ερμή που στον Κριό βρίσκεται σε εσωτερική κυριαρχία. Οι δύο τους έχουν “από πάνω τους” τον ιεραρχικό κυβερνήτη του Κριού, τον Ουρανό.
Ο Ποσειδώνας στον Ζυγό, που έχει εσωτερικό κυβερνήτη τον Ουρανό, κάνει όψη τριγώνου με τον Ουρανό και αντίθεση με τον Ερμή. Ερμής και Ουρανός κάνουν εξάγωνο 0°19΄ανοχής.
Το ισχυρό αυτό εξάγωνο των δύο πλανητών είναι παραγωγός της απαραίτητης νοητικής ικανότητας για να ερευνηθούν τα νέα μέσα, τα νέα όργανα και οι νέες τεχνολογίες σύνθεσης, όπως αυτές που ερεύνησε και πειραματίστηκε μέχρι να αποκτήσει την απαιτούμενη Διάκριση και να καθορίσει το ηχητικό και αρμονικό του γενικό περίγραμμα.
Να θυμόμαστε ότι ο Παπαθανασίου αν και έχει δημόσια μουσική παρουσία από την μικρή του ηλικία και φαινόταν η σχέση του και η αγάπη του για την μουσική, δεν υπέκυψε στις πιέσεις να σπουδάσει μουσική σε ωδείο, που δεχόταν από το περιβάλλον του. Παρέμεινε αυτοδίδακτος, κράτησε την φρέσκια, ελεύθερη και ανεξάρτητη ματιά του.
Αυτό απαιτείται και επιβάλλεται, ειδικά στην εποχή μας, όταν κάποιος θέλει να έρθει σε επαφή με κάποιο αντικείμενο ελεύθερος από προκατασκευασμένες απόψεις. Είναι ένα χαρακτηριστικό καθαρά του πλανήτη Ουρανού και εδώ επίσης βλέπουμε τον πλανήτη αυτό και την ισχύ του.
Ο Παπαθανασίου έχει ένα τρίγωνο ενεργοποίησης ιεραρχικών κυβερνητών Αφροδίτη, Κρόνος, Ουρανός (Αιγόκερος, Ζυγός, Κριός), όπου στο τέλος η ισχύς όλη αναλαμβάνεται από την Αφροδίτη. Αυτές οι ενεργοποιημένες εσωτερικά ιεραρχικές κυριαρχίες κρίνουν την ουσία όλου του χάρτη.
Οπότε κάπου βαθιά μέσα του, συνειδητά ή όχι, έχοντας επαφή με μεγάλους Διδασκάλους ήξερε διαισθητικά και βιωματικά τι σημαίνει διδασκαλία και ποιοι είναι πραγματικοί και σοβαροί διδάσκαλοι και απέφευγε την τύφλωση και τον μαρασμό της καθεστηκυίας μουσικής παιδείας των ωδείων.
Μόνος του θα μάθαινε αυτά ακριβώς που χρειαζότανε, χωρίς να αφήσει να του μετατρέψουν το μυαλό σε ένα κάδο απορριμάτων και περιττών γνώσεων που δεν θα του χρησίμευαν ποτέ, παρά μόνο θα τον καθυστερούσαν αφού θα έπρεπε να αποβάλλει στη συνέχεια τον προγραμματισμό που θα του επέβαλαν.
Στο επίπεδο της καθημερινής έκφρασης, ο τριγωνικός σχηματισμός Ερμή – Ουρανού – Ποσειδώνα με όψεις πολύ μικρών ανοχών είναι ο πιο σημαντικός όλου του χάρτη για την παρουσία του Παπαθανασίου σαν ανθρώπου του πολιτισμού, μέσα στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ο σχηματισμός που δείχνει τον ρόλο που είχε κληθεί να υπηρετήσει.
Το κέντρο βρίσκεται στον Ουρανό που είναι ιεραρχικός κυβερνήτης του Κριού όπου βρίσκεται ο Ερμής και εσωτερικός του Ζυγού όπου βρίσκεται ο Ποσειδώνας. Ο Ουρανός επίσης αποτελεί το κέντρο όπου εκδηλώνεται η περιπετειώδης, φαντασιακή και γητευτική αντίθεση Ερμή – Ποσειδώνα. Βλέπουμε τον τριγωνικό σχηματισμό των τριών στον επόμενο χάρτη.
Αφού συμμετέχει και ο Ήλιος στον σχηματισμό αυτό μέσω της συνόδου του με τον Ερμή, ο Ήλιος και ο Ερμής στον Κριό ήταν εκείνη τη χρονική στιγμή το “εισιτήριο” για να γεννηθεί ένας άνθρωπος ικανός να εκφράσει την σημαντική όψη τριγώνου εκείνης της περιόδου μεταξύ Ουρανού και Ποσειδώνα.
Έτσι που να προωθήσει νέες λειτουργικές μορφές μέσα στο παγκόσμιο πολιτισμικό σκηνικό. Ο Ουρανός σε σύνοδο με τον Κρόνο προεξοφλούσαν την δυνατότητα η κατεστημένη γραφειοκρατική και μαζική συνείδηση να μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτό το γεφύρωμα του επαναστατικού με το κατεστημένο, υπό την αιγίδα της Αφροδίτης.
Η Σελήνη είναι στον Αιγόκερο, αλλά δεν ξέρουμε ώρα γέννησης για να ξέρουμε την ακριβή θέση της μέσα στο ζώδιο. Παίζει όμως κομβικό ρόλο στην ενεργοποίηση του Αιγόκερου ζωδίου που εναλλάσσουν κυριαρχίες Κρόνος και Αφροδίτη και μαζί με τον Ποσειδώνα του Ζυγού δημιουργείται μία απαιτούμενη αμοιβαιότητα, αφού ο Ζυγός είναι το έτερο ζώδιο εναλλαγής κυριαρχίας των δύο πλανητών. Αυτό ισχυροποιεί την σχέση τους και την συνύπαρξή τους, ειδικά που ο Κρόνος βρίσκεται σε ζώδιο εσωτερικής κυριαρχίας της Αφροδίτης.
Κομβικό ρόλο παίζει και ο Άρης στον Υδροχόο που φέρει την εξωτερική κυριαρχία του Ουρανού στο ζώδιο αυτό, όπως και το παρελθόν του, ο ΝΔ, στον Υδροχόο και σε μία απόσταση ασφαλείας από τον Άρη για να μην του δημιουργεί ενεργειακό καταναλωτισμό. Αυτή η θεία πρόβλεψη και προστασία που δίνει την ικανότητα άσκησης του νόμου της Οικονομίας στην ουσία συμπλέκει ξανά Αφροδίτη, Κρόνο και Ουρανό.
Το πολύ έντονο σημείο του Άρη είναι η σύνοδός του με την προγενέθλια του ηλιακή έκλειψη στον Υδροχόο με ανοχή 0°24΄, ενώ ο Άρης είναι εξωτερικός κυβερνήτης του ηλιακού ζωδίου, του Κριού. Αυτά τα στοιχεία στην τελική γραμμή ενισχύουν και αυξάνουν την θέση του Ουρανού. Παντού βλέπουμε να λέει στο τέλος τη λέξη “Ουρανός”!
Η μεγαλύτερη ισχυροποίηση του Ουρανού ίσως προέρχεται από αυτήν την άκρως ενεργοποιημένη από τον Άρη προγενέθλια έκλειψη του Υδροχόου, που θα λέγαμε ότι τον κάνει να λειτουργεί σαν Υδροχόος. Από εδώ ο Ουρανός παίρνει μεγάλη υλοποιητική δράση, σημαντική για την έβδομη ακτίνα του, που τον φέρνει σε επαφή με το εξωτερικό υλικό επίπεδο. Έτσι οι πειραματισμοί του με τις νέες τεχνολογίες αποφέρουν καρπούς.
Πράγματι από την αρχή της μουσικής του παραγωγής, είχε μία παρουσία που έφερε πάντα κάτι το νεωτεριστικό. Από το όργανο Hammond που χρησιμοποιούσε με τους Forminx στους ατμοσφαιρικούς και πειραματικούς ήχους των έργων του με τα πιο τελευταία εργαλεία και όργανα στα Nemo Studios που έστησε στο Λονδίνο μετά το τέλος των Aphrodite’s Child, παίρνοντας το μονοπάτι μόνος του.
Το εξαιρετικό και μικρής ανοχής εξάγωνο Ερμή με Ουρανό ευνοούσε τον ερευνητικό αυτοσχεδιασμό που μπορεί να φέρει θαυμάσια αποτελέσματα. Ο πειραματισμός και η νεωτερικότητα πάντα τον συνόδευαν και ενώ και άλλοι πολλοί εκείνα τα χρόνια δημιουργούσαν πειραματική μουσική με τα νέα μέσα και τις τεχνολογίες, εν τούτοις μόνο ο Παπαθανασίου, με την σύνοδο Ουρανού Κρόνου κατάφερε να γίνει αποδεκτός από όλους, από τον απλό κόσμο, τους διανοούμενους, τους πιο avant-garde μουσικούς αλλά και ισχυρούς κοινωνικοπολιτικά κρατικούς οργανισμούς όπως η NASA.
Το πέρασμα από τον Αιγόκερο στον Υδροχόο είναι η διαρκής του πρόκληση και η έκφρασή της. Ο Κρόνος εδώ δεν παίζει τον ρόλο του παραδοσιακού κυβερνήτη του Υδροχόου που κοιτάει πώς θα φτιάξει μηχανισμούς για να μαντρώσει προς τα πίσω ξανά όσους τείνουν να διαφύγουν από τον εξουσιαστικό μηχανισμό του Αιγόκερου. Αυτό γιατί τελικά κερδίζουν σε ισχύ η Αφροδίτη και ο Ουρανός, ο ιεραρχικός κυβερνήτης του Αιγόκερου και ο εξωτερικός του Υδροχόου.
Το εξάγωνο ανοχής ενός λεπτού της μοίρας μεταξύ Ήλιου και Κρόνου δεν αφήνει αμφιβολία ότι στηρίζει τον Κρόνο στο να περνάει στις νέες μορφές που δημιουργούνται και την αποδοχή τους στον βαθμό να χρησιμοποιείται η μουσική του σαν εκπρόσωπος της παγκοσμίου μουσικής παραγωγής, στα διαστημικά ταξίδια της NASA.
Εκεί θα λέγαμε, ο Ήλιος καλοπροαίρετα “σαμποτάρει” λίγο τον Κρόνο στέλνοντάς του τις δονήσεις του Κριού της πτώσης του που τον κάνουν λίγο “ασταθή” και αψύ υπέρ του δέοντος. Τελεί έτσι λίγο σαν υπό μέθη και “καταπίνει” ευκολότερα τις δημιουργίες του Ουρανού.
Ένα παρόμοιο τριγωνικό σχηματισμό με αυτόν του Ερμή – Ουρανού – Ποσειδώνα κάνει ο αστεροειδής 6354 Vangelis με τον Κρόνο και τον Ήλιο του. Στον αστεροειδή τιμητικά δόθηκε το όνομά του Παπαθανασίου από το Κέντρο Μικρών Πλανητών (Minor Planet Center) της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU.) και ειδικά για την αγάπη που είχε για τα θέματα του Στερεώματος.
Ο αστεροειδής Vangelis λοιπόν στον γενέθλιο χάρτη του κάνει όψη τριγώνου με τον Ήλιο, ο Ήλιος εξάγωνο προς τον Κρόνο και ο Vangelis με τον Κρόνο αντίθεση. Αυτό σαν συγχρονικότητα είναι αξιοπρόσεκτη, καθώς μιμείται ή επαναλαμβάνει τον σχηματισμό που προείπαμε μεταξύ Ερμή, Ποσειδώνα, Ουρανού.
Η Αφροδίτη του είναι σε εξωτερική κυριαρχία στον Ταύρο και πιθανόν κάνει όψη τριγώνου – αν δεν έχει γεννηθεί αργά το βράδυ — με την Σελήνη του Αιγόκερου. Αυτό ξεκουράζει λίγο την υπερβολική αρρενωπότητα του χάρτη του (που έχουμε μέχρι τώρα περιγράψει) και φέρνει την γλυκύτητα και την απαλότητα στην μουσική του, που κατά τα άλλα στην ουσία κυριαρχούν τα τεχνολογικά στοιχεία και η λατρεία του όγκου απέναντι στην μελωδική γραμμή.
Αυτό οφείλεται στην συμμετοχή των αρσενικών πλανητών, όπως στην ισχυρή συμμετοχή του Άρη, του ζωδίου του Κριού, του Ήλιου σε έξαρση, του πλανήτη Δία, αλλά και στη σύνοδο Ουρανού, Κρόνου. Ο Δίας βρίσκεται σε έξαρση στον Καρκίνο και κάνει όψη οκταγώνου (45°) με τον Ουρανό.
Αυτό ωθεί στην τάση να δημιουργεί ογκώδεις συνθέσεις με πολλά ηχοχρώματα που προέρχονται από τεχνολογικά μέσα (Ουρανός), κάτι που από την αρχή ήταν κάτι σαν αυτοσκοπός. Έτσι δημιουργείται μία τάση υλιστική και κάνει κάποιον να στέκεται υπερβολικά στην μορφή. Αλλά αυτή ήταν η πρόκληση από την αρχή.
Όλο αυτό φέρνει την μελοποιΐα σε ενός είδους υποβάθμιση. Θα λέγαμε μάλιστα ότι και στην μελωδία ο Δίας θα βάλει το χέρι του, από το ζώδιο που ακούει η μαζική συνείδηση, τον Καρκίνο και δημιουργούνται οι λεγόμενες μουσικές επιτυχίες που σκαρφαλώνουν στα top hits.
Ο Δίας φέρνει την τάση να δημιουργεί μουσικές πομπώδεις και ταιριαστές περισσότερο για τον κινηματογράφο και για έργα που έχουν θεατρική πλοκή και ύφος. Επίσης τα τετράγωνα της Αφροδίτης με τον Άρη και τον Πλούτωνα βαραίνουν την θηλυκότητα και την διαισθητικότητα της και έτσι σε πρώτο πλάνο επικρατούν τα αρσενικά στοιχεία στον χάρτη.
Αυτό όμως που τοποθετεί πραγματικά την Αφροδίτη στο όλο σύστημα είναι το ότι έχει εσωτερική κυριαρχία στο ζώδιο του Ουρανού και του Κρόνου και έτσι εγείρει το θέμα της ανάδειξης αυτού του πολύ ιδιαίτερου χαρακτηριστικού της μέσα στον ζωδιακό και δίνει τον χαρακτηριστικό κοινό χρωματισμό στην σύνοδο των δύο πλανητών στους Διδύμους.
Η Αφροδίτη είναι το στοίχημα της απόδοσης της συνόδου, της συνεργασίας τους αυτής. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται μία μορφή τέχνης που να ανταποκρίνεται, να δίνει τροφή στο επίπεδο της ψυχής των ανθρώπων. Έτσι ξαφνικά η Αφροδίτη γίνεται κεντρικός παράγοντας στον χάρτη, δημιουργώντας ένα προαπαιτούμενο επιτυχίας του εγχειρήματος. Να έχει η δημιουργία, το Ωραίο, πνευματικό έρεισμα.
Στον Παπαθανασίου λειτουργούν οι εσωτερικοί κυβερνήτες ως βασικοί και χωρίς αυτούς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τον χάρτη του. Αλλά και οι ιεραρχικοί έχουν την τιμητική τους, Κρόνος, Ουρανός και Αφροδίτη. Κρόνος και Αφροδίτη είναι ιεραρχικά πάντοτε σε αμοιβαιότητα, εναλλάσσοντας τις κυριαρχίες τους στον Ζυγό και τον Αιγόκερο, που εδώ είναι ενεργοποιημένες και ταυτόχρονα ενωμένες.
Ο Ουρανός κρατάει τον μπροστάρη και δημιουργικό Κριό που ακόμα και η έξαρση του Ήλιου ελέγχεται από την εσωτερική κυριαρχία του Ερμή και λειτουργεί μη προσωπικά, αλλά ενεργειακά στηρίζοντας τη γενική παρουσία του έργου του Παπαθανασίου.
Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό δείχνει και το εξελικτικό επίπεδο του, αν και δεν θα θέλαμε να προχωρήσουμε περισσότερο σε αυτό από αυτό το βήμα. Ο Ουρανός ως ιεραρχικός κυβερνήτης του Κριού, εκφράζεται στον Ερμή του που έχει εσωτερική κυριαρχία και όχι τυχαία έχουν μεταξύ τους ακριβές εξάγωνο. Ο Ήλιος παρέχει την σφραγίδα της πύλης στους άλλους δύο και την ενεργειακή του δυναμική. Εδώ ο Ήλιος στην ουσία λειτουργεί ως πύλη του Ουρανού με ότι σημαίνει αυτό και ο νοών νοείτω.
Αυτή η ιεραρχική ενεργητικότητα μας φέρνει να υποψιαζόμαστε ότι κάποιοι από τους Διδασκάλους της Σοφίας επένδυσαν επάνω του με την μορφή μίας Αποστολής για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα να προχωρήσει στο σημαντικό αυτό πολιτιστικό θέμα της μουσικής.
Ειδικά εκείνες τις δεκαετίες που εμφανίστηκαν οι νέες μουσικές δημιουργικές δυνατότητες μέσω της τεχνολογίας, ήταν σημαντική η μάχη που παίχτηκε με τον Παπαθανασίου. Η θεματική του είχε σύνδεση με την παροχή βοήθειας στο ακροατήριο στην απόκτηση διάκρισης στον χώρο των νέων οργάνων και εργαλείων. Πολλοί υποτιμούν τα νέα ηλεκτρονικά όργανα και τα απωθούν.
Αλλά δεν παύουν να είναι όργανα και όταν σημασία έχει η μουσική ουσία θα ήταν λάθος να σταθούμε στις μορφές των οργάνων προσκολλημένοι. Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να επιστρέψουμε στην φόρμιγγα που την θεωρώ ότι θα ανέπτυσσε έναν άλλο πολιτισμό.
Αλλά ποιος μπορεί να κάνει αυτό το άλμα; Σήμερα οι δυνατότητες της φόρμιγγας πρέπει να ανακαλυφθούν ξανά μέσα από τα ηλεκτρονικά όργανα. Εκτός αν κάποιοι έχουν δικούς τους λόγους να θέλουν να χρησιμοποιούν αποκλειστικά χορδές από έντερα ζώων.
Η ανάδειξη της Αφροδίτης ως κυβερνήτη των Διδύμων δεν είναι μία εύκολη υπόθεση και απαιτεί το συνολικό έργο να έχει μία ανώτερη συνολική ποιότητα σαν ύφος και σαν ουσία. Κάτι που κατάφερε να το διατηρήσει ο Παπαθανασίου σε όλες τις περιόδους και ειδικά με τα παράλληλα ενδιαφέροντά του για το πλανητικό σύστημα και το διάστημα, αλλά και την συνολική παρουσία του στα θέματα του πολιτισμού.
Η Αφροδίτη λοιπόν κρατάει το μυστικό της συνεργασίας Ουρανού – Κρόνου, αλλά επίσης κρατάει και ένα συνδετικό κρίκο μεταξύ Ποσειδώνα και Ουρανού με την όψη τριγώνου τους, που είναι η βασική πολιτισμικά όψη του χάρτη που χαρακτηρίζει την εποχή που γεννήθηκε ο Παπαθανασίου και τους αγώνες των Μεγάλων Φωτεινών Όντων σε τέτοιες περιόδους και ειδικά μετά το τέλος ενός μεγάλου πολέμου.
Η Αφροδίτη συνδέει με την εξωτερική κυριαρχία της επί του Ποσειδώνα (Ζυγός) και την εσωτερική επί του Ουρανού και του Κρόνου (Δίδυμοι) τους τρεις πλανήτες και ο Κρόνος είναι ο ιεραρχικός κυβερνήτης του Ζυγού. Η Σελήνη κρατάει ανοικτή την πύλη του Αιγόκερου που η Αφροδίτη και εκεί επιτελεί την ιεραρχική της και την δυσκολότερη της πνευματική κυριαρχία.
Στο τέλος η “συμμαχία” αυτή της Σελήνης με την Αφροδίτη, εκτός του πιθανού τριγωνισμού τους, δίνει άνωθεν και βαθύτατη ισχύ στο θηλυκό και διαισθητικό στοιχείο που αγκαλιάζει με μία γλυκύτητα την παρουσία του, που μας κάνει να του συγχωρούμε τα όποια πιθανά αδύναμα σημεία.
Γι’ αυτό αν παρατηρήσει κανείς την παρουσία του Παπαθανασίου σαν ένα συνολικό έργο θα του αφήσει μία θετική αίσθηση. Οι μουσικές του ήταν πάντα ατμοσφαιρικές, κάτι που έχει το θηλυκό στοιχείο της παράδοσης, της εγκατάλειψης, της υπέρβασης που απαιτείται για τις εσωτερικές πτήσεις.
Σε επίπεδο πρακτικής συμμετοχής, το θέμα του Παπαθανασίου στο βάθος του σώζεται από το να είναι μια εμπορική μουσική παραγωγή, από την δύσκολη μεν, αλλά υπαρκτή εσωτερική κυριαρχία του Ερμή πάνω στον εξηρμένο Ήλιο του και τις κυριαρχίες που αναφέραμε της Αφροδίτης.
Ερμής και Αφροδίτη στην ουσία δίνουν την τελική σφραγίδα του έργου που περισώζεται ως προς το εσωτερικό του περιεχόμενο και χαρακτηρίζει την επιρροή που ασκεί ως έργο Ωραιότητας. Ο Ερμής και η Αφροδίτη είναι το ζευγάρι της βαθιά πνευματικής δημιουργίας.
Σχετίζεται με τον Ερμαφρόδιτο που είναι η Μαθητεία στον Σταθερό Σταυρό, που είναι βιωματικά ο πιο βαρύς από τους τρεις σταυρούς και η επιχείρηση πλήρους ενοποίησής του που βρίσκεται στο κέντρο του Σταυρού.
Όπως έχουμε ξαναπεί ο Σταθερός Σταυρός είναι η σύνθεση της Τέταρτης με την Πέμπτη ακτίνα. Ο Ερμής (τέταρτη ακτίνα) κυβερνάει τον άξονα Ταύρου – Σκορπιού και η Αφροδίτη (πέμπτη ακτίνα) κυβερνάει τον άξονα Λέοντα – Υδροχόου.
Αυτή είναι η αρχαία σημασία του Πνευματικού Ερμαφρόδιτου που δεν έχει καμία σχέση με τα σεξιστικά πρότυπα που διαδίδονται στην σημερινή παρακμιακή ηθικά και φιλοσοφικά μαζική συνείδηση.
Το έργο του Βαγγέλη Παπαθανασίου συνέβαλε, συμβάλλει και θα συμβάλλει στο εσωτερικό ταξίδι του ανθρώπου, ως έργο ενός Ισχυρού Μαχητή που αγωνίστηκε να κρατήσει όλες τις ισορροπίες σε ενότητα, το ψυχικό περιεχόμενο, το πνευματικό και τις υλικές, πρακτικές ανάγκες.