Η παχιά γυναίκα, η λεπτή, η μητριαρχία και η πατριαρχία!

Δημoσιεύτηκε: Τρίτη, 17 Δεκ 2019 στις 16:27

Σήμερα το διαδεδομένο πρότυπο ομορφιάς στην γυναίκα είναι το πολύ λεπτό. Ακόμα και ένα ανορεκτικό άτομο δείχνει μέσα στα σωστά πλαίσια. Δεν επικρατούσε όμως πάντα ένα τέτοιο πρότυπο.

Δεν θα κοιτάξουμε σε προηγούμενες δεκαετίες τι γινόταν, αλλά θα πάμε κατευθείαν στην λίθινη εποχή που εκεί τα πράγματα βρίσκονται ακριβώς στον αντίποδα με το σήμερα.

Τότε, ως γνωστόν, το πρότυπο θηλυκότητας ήταν το πάρα πολύ παχύ και ειδικά από την μέση και κάτω. Υπάρχουν ειδώλια με μηρούς γεμάτους πορτοκάλια κυτταρίτιδας που είναι άλλα η θεά Αφροδίτη και άλλα η μητέρα θεά.

Τι συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση; Ήμασταν τελείως λάθος τότε;

Το υπερβολικά παχύ σώμα και ειδικά στην περιοχή λεκάνης και μηρών σχετίζεται με την κατακράτηση υγρών.

Το νερό είναι το θηλυκό στοιχείο ενώ η φωτιά το αρσενικό.

Μήπως λοιπόν η κατακράτηση του νερού αυξάνει την θηλυκότητα και το ξέραμε τότε, αλλά έκτοτε το έχουμε ξεχάσει;

Μήπως οι τότε άνθρωποι είχαν μια καλύτερη διαισθητική αντίληψη του τι είναι η θηλυκότητα;

Θα το συνδέσει κάποιος με την γονιμότητα. Αλλά μήπως και η γονιμότητα δεν είναι ένα στοιχείο θηλυκότητας που σίγουρα θα εκφράζεται και συναισθηματικά, αισθησιακά κτλ;

Μήπως όμως με το να αποκόψουμε την συνουσία από την γέννηση παιδιών σε τόση έκταση πληθυσμού, μας έχει στερήσει κάτι από την βαθύτερη ζωή του ανθρώπου; Να έχουμε υπόψη ότι η γυναίκα με το αρσενικό της αστρικό σώμα είναι αυτή που κινεί τα πάντα. Είναι ο μεγάλος διαχειριστής της ενέργειας της Ζωής.

Λέω … Μήπως;

Μήπως τελικά, το συγκεκριμένο θέμα σχετίζεται με την αρνητική πλευρά της πατριαρχίας; Στην λίθινη εποχή ήταν μητριαρχική κατάσταση.

Εφεσία Άρτεμις

Όλο αυτό σχετίζεται και με την επικράτηση μιας ενεργητικής στάσης ζωής με την επικράτηση των κυνηγών επί των τροφοσυλλεκτών. Αυτό θα το δούμε στην θεά Αρτέμιδα. Αρχικά η θεά λατρευόταν ως τροφός, όπως βλέπουμε και στο άγαλμα της Εφεσίας Αρτέμιδος με τους πολλούς μαστούς. Στην συνέχεια, η Άρτεμις, που είναι η ανώτερη όψη της Σελήνης, λατρεύεται σε ένα πιο ενεργητικό και αθλητικό πρότυπο ως θεά του κυνηγίου, μεταξύ άλλων, με την επικέντρωση στην όψη της νόηση της να γίνεται πρωταρχική.

Το αρσενικό, στην αρνητική του υπερβολή, ωθεί το θηλυκό προς την αδυναμία, την μείωση. Η μόδα του ανορεκτικού πρότυπου δεν ωθεί τις γυναίκες στην μείωση της ενέργειας τους;

Όμως το θηλυκό βρίσκεται μέσα σε όλους μας, με διαφορετικό τρόπο στα δύο φύλα. Οπότε δεν μπορούμε να αδιαφορούμε.

Θα πρέπει η πατριαρχία να προσέξει να μην πέφτει στην αρνητική της εκδοχή, όπως κατηγορούμαστε ότι κάναμε στην μητριαρχική περίοδο.

Η μητριαρχία επικρατούσε μέχρι και την πτώση της Ατλαντίδας που ήταν η τέταρτη ρίζα φυλή. Φυσικά υπήρξε η συνέχεια της και αργότερα, αλλά δεν ήταν το αιτούμενο, αλλά μία από κεκτημένη ταχύτητα επικράτηση.

Ishtar
θεά του πολέμου και του έρωτα

Μέχρι την εποχή εκείνη διαμορφωνόταν το αστρικό σώμα της ανθρωπότητας. Επειδή το αστρικό είναι αρσενικό στην γυναίκα και άρα το ισχυρό, η γυναίκα κατείχε και την θέση ισχύος.

Η κατάσταση όμως, αφότου ολοκληρώθηκε η οργάνωση του αστρικού μας σώματος, βάρυνε. Στην παρακμή έφερε την αρνητική εκδήλωση της αστρικής συνείδησης που οδήγησε την Ατλαντίδα στο τέλος της, ως το κυρίως κέντρο που χρησιμοποίησε αυτή την συνείδηση αρνητικά. Χρόνοι ακμής και χρόνοι παρακμής όπως πάντα! Βάρυνε η κατάσταση καθώς στο επόμενο στάδιο θα έπρεπε να ολοκληρώσουμε την οργάνωση του νοητικού μας σώματος. Αυτό γίνεται στην εποχή μας που είναι η πέμπτη ρίζα φυλή και φοβάμαι ότι δεν πάμε και πολύ καλά σε αυτό, αν δούμε την κακή χρήση της νόησης γύρω μας.

Αυτό ήταν το αίτημα της πέμπτης ρίζας φυλής, που κάνει την έναρξη της με τους μύθους του Ηρακλή. Ειδικά ο μύθος της ζώνης της Ιππολύτης καταδεικνύει το επίσημο πέρασμα στην νοητική φάση και την πατριαρχία, καθώς στον άνδρα το νοητικό είναι αρσενικό και άρα το ισχυρό. Στη φύση πάντα ακολουθείται η φυσική ιεραρχία δυνάμεως, όχι η κατ’ επίφαση, η μη ουσιώδης και επιφανειακή δύναμη.

Στην έκτη ρίζα φυλή θα κληθούμε να αναπτύξουμε την συνθετική διαίσθηση μας και τότε θα πρέπει οριστικά να ξεπεραστεί ο εξουσιασμός σε επίπεδο φύλου, αλλά και ο εξουσιασμός ευρύτερα στην προσωπική ζωή όσο και στην κοινωνική.