Μικρό ιστορικό της θεωρίας της Σειραϊκότητας ή Συγχρονικότητας
Ο πρώτος επιστήμονας που μελέτησε τις συμπτώσεις ήταν ο Αυστριακός βιολόγος Πωλ Κάμμερερ (Paul Kammerer, 1880 – 1926) που εξέδωσε το 1919 ένα αξιοσημείωτο βιβλίο με τίτλο «Das Gesetz der Serie» (Ο Νόμος των Σειρών) που περιέχει συμπτώσεις που κατέγραφε από 20 έως 40 ετών και συνέβαιναν στον ίδιο ή στους γύρω του. Με το θέμα ασχολήθηκαν και άλλοι επιστήμονες, όπως ο ψυχολόγος Καρλ Γιουνγκ και ο νομπελίστας φυσικός Βόλφγκανγκ Πάολι (Wolfgang Pauli), ο πατέρας της «Απαγορευτικής Αρχής του Πάολι» και του νετρίνο. Πάολι και Γιουνγκ δημιούργησαν την θεωρία της «Συγχρονικότητας» και ήταν μία ριζοσπαστική και πρωτόγνωρη συνεργασία δύο σημαντικών επιστημόνων, ενός φυσικού και ενός ψυχολόγου. Η ατίθαση ευφυΐα του Κάμμερερ, ήταν πάντα η πηγή της έμπνευσης του Γιουνγκ.
Ο Κάμμερερ προσπαθούσε να αποδείξει ότι οι συμπτώσεις είτε έρχονται μόνες τους είτε σε σειρές, είναι εκδηλώσεις μιας συμπαντικής αρχής που εργάζεται ανεξάρτητα από την φυσική σχέση αιτίου και αιτιατού. Αυτοκτόνησε 45 χρονών, το 1926, ενάμιση μήνα αφότου κατηγορήθηκε για απάτη στο επιστημονικό του πείραμα με τον Άλυτη – ένα είδος βατράχου- που όμως είχε στηθεί από συνεργάτη του, όπως ο ίδιος διατράνωνε. Ο Κάμμερερ ηταν Λέων και η αίσθηση της επιστημονικής του αξιοπρέπειας δεν ανέχθηκε την άδικη κατηγορία αυτή. Ο Πλούτωνάς του έκανε σύνοδο με τον Αλγόλ και τετράγωνο με τον Ήλιο του και την Αφροδίτη του και αυτό μάλλον έφερε το δραματικό τέλος της ζωής του. Ήταν ένας έντονος εργάτης της πέμπτης ακτίνας που θα πρέπει να την είχε στην προσωπικότητα ή στο νοητικό του, που μέσα από τη διαισθητικότητα της έρευνάς του ένωνε τον αισθητό κόσμο με τις παρυφές της ανώτερης νόησης. Κάπου θα είχε έντονη την παρουσία και της πρώτης ακτίνας, καθώς έχει πολύ έντονη πλανητική παρουσία και στα τρία ζώδια της ακτίνας αυτής. Ήταν Λαμαρκιστής και προσπαθούσε να αποδείξει στην Βιολογία την κληρονομική μεταβίβαση των επίκτητων χαρακτηριστικών. Ο Λαμαρκισμός είναι η ανταγωνιστική σχολή στην θεωρία του Δαρβινισμού.
Με την ευκαιρία να σημειώσουμε ένα σπάνιο φαινόμενο. Ο Άλυτης ο Μαιευτήρ (από το Midwife Toad) δείχνει πολύ μεγάλη γονεϊκή φροντίδα. Το θηλυκό βγάζει μία σειρά από αυγά, τα οποία τα παίρνει επάνω στο σώμα του το αρσενικό, εξωτερικά, όπου τα γονιμοποιεί. Όταν είναι έτοιμα τα πηγαίνει με μεγάλη προσοχή, να μην δεχθεί επίθεση και του τα πάρει κάποιος και τα βάζει στο νερό, όπου περιμένει μέχρι να βγουν οι γυρίνοι από τα αυγά τους. Από αυτό αποκάλεσαν αυτό το είδος Μαιευτήρα (Midwife).
Ο Αϊνστάιν είχε βρει πολύ ενδιαφέρουσα την έρευνα του Κάμμερερ, όπως μας ενημερώνει ο βιογράφος του Κάμμερερ, Άρθουρ Καίσλερ. Το 1920 ο Γιουνγκ άρχισε να δίνει διαλέξεις πάνω στην θεωρία της Συγχρονικότητας, ενώ το 1951 εξέδωσε ένα δοκίμιο με τίτλο «Synchronicity – An Acausal Connecting Principle» (Συγχρονικότητα – Μία Αναιτιώδης Συνδετική Αρχή). Ο Άρθουρ Καίσλερ – φίλος και συνοδοιπόρος του Άλντους Χάξλεϋ («Θαυμαστός καινούριος κόσμος») – έγραψε το 1972 ένα εξαιρετικό βιβλίο: «Οι ρίζες της Σύμπτωσης» (The Roots of Coincidence), όπου ασχολείται διεξοδικά με την Σειραϊκότητα (Seriality) του Κάμμερερ και την Συγχρονικότητα (Synchronicity) των Πάολι – Γιουνγκ. Έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Χατζηνικολή το 1974. Αξίζει να διαβαστεί από όποιον ενδιαφέρεται για τις συμπτώσεις. Επίσης ο Καίσλερ έγραψε μία βιογραφία του Κάμμερερ στο βιβλίο του: «The Case of the Midwife Toad» που στα ελληνικά μεταφράστηκε από τις εκδόσεις Χατζινικολή, επίσης στα μέσα του ’70, με τίτλο: «Άλυτης ο μαιευτήρ».
Η θεωρία του Κάμμερερ, που την ονόμαζε Σειραϊσμό, ενέπνευσε την χρήση του στις τέχνες και ειδικά στην μουσική, εφαρμοσμένη βέβαια στις ανάγκες και λειτουργικότητες κάθε τέχνης. Ο σειραϊσμός ακολουθήθηκε, ως τρόπος σύνθεσης, από συνθέτες του 20ου αιώνα όπως οι Arnold Schoenberg, Alban Berg, Νίκος Σκαλκώτας, Anton Webern, John Cage κ.α.
Η σύντομη αυτή, κυρίως ιστορική, αναφορά στο τεράστιο αυτό ζήτημα δεν το κάλυψε. Η δημιουργία αυτού του κειμένου έγινε για να δώσει έστω λίγες εικόνες που θα στηρίξουν την ασχολία που είχα με την έρευνα του αστεροειδούς Wuhan. Ο άγνωστος μέχρι σήμερα και μικρός αστεροειδής, είχε μία καθαρά συγχρονική συμμετοχή στα γεγονότα του στερεώματος το 2020. Επίκεντρο ήταν η σύνοδος Πλούτωνα – Κρόνου τον Ιανουάριο του 2020, κάλυψε όλο το έτος με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αλλά θα χαράξει την ζωή της ανθρωπότητας ίσως όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της. Ήταν η χρονιά που εμφανίστηκαν μοναδικά ουράνια γεγονότα για τα τελευταία 7.000 χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας, όπως βλέπουμε στο ειδικό αφιέρωμα που ακολούθησε και βρίσκεται εδώ.
Παράλληλα όμως ήθελα να το γράψω και σαν μία οφειλή, μια ελάχιστη απόδοση φόρου τιμής προς τον υπέροχο αυτόν και άγνωστο πρωτεργάτη της μελέτης των συμπτώσεων, Paul Kammerer. Τον επιστήμονα που η υπερβολική φιλοτιμία του και η ευγένειά του τον έκανε να δώσει τέλος στη ζωή του μην αντέχοντας να ζει κάτω από την κηλίδα μιας άδικης κατηγορίας. Εμείς δεν θα κρίνουμε τα θεϊκά, αλλά η αγάπη μας θα τον συντροφεύει πάντα. Ας είναι συγχωρεμένος!
Όλα αυτά με έφεραν στην ανάγκη εγκαθίδρυσης μιας άλλης οπτικής της αστρολογίας και στην συνειδητοποίηση ότι πρέπει να υπάρχει και ο κλάδος της Συγχρονικής Αστρολογίας. Στόχος του θα είναι να μελετάει αλληλουχίες, σειρές γεγονότων του στερεώματος, συγχρονικότητες, που για άγνωστους λόγους συνδέονται εμφανώς με τα γήινα γεγονότα, χωρίς τις γνωστές αστρολογικές ή άλλες αιτιολογίες. Γεγονότα που εμφανώς θα ξεπερνάνε την έννοια της τυχαιότητας και της απλής σύμπτωσης.