Αιγόκερος: ζώδιο Προσωπικότητας της Ελλάδας

Η Ελλάδα κατά την άποψη της Εσωτερικής Αστρολογίας, που προέρχεται από τις δηλώσεις των Διδασκάλων και τις βεβαιώσεις των μελετητών της, έχει σαν ζώδιο της Προσωπικότητας της τον Αιγόκερο και ζώδιο Ψυχής, την Παρθένο. Εμείς θα προσπαθήσουμε εδώ να δούμε αν μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο και αν κάποιες συμπεριφορές επαληθεύουν αυτά τα στοιχεία. Συγκεκριμένα, στο κείμενο αυτό, θα αναφερθούμε στο ζώδιο Προσωπικότητας. Για το ζώδιο της Ψυχής, δείτε το αντίστοιχο κείμενο εδώ.

Ο Αιγόκερος, το ζώδιο της προσωπικότητας της Ελλάδας,  σχετίζεται με την μεγάλη ηλικία, την αποκρυστάλλωση, το καταστάλαγμα και τον υλισμό. Ο Αιγόκερος σαν ζώδιο προσωπικότητας, είναι το πλέον υλιστικό ζώδιο. Αυτό κυρίως προέρχεται από την δύναμη της φιλοδοξίας, της επιμονής και της αντοχής που υπάρχει στο σύμβολο του την αίγα (κατσίκα), που έχει την τάση και την δύναμη να αναρριχιέται στους πιο απόκρημνους βράχους για να βρει την τροφή της.

Η φιλοδοξία στραμμένη προς τον κόσμο της προσωπικότητας- τον κόσμο της ύλης- αποτελεί την δύναμη προώθησης του υλισμού. Το ότι στον Αιγόκερο, ο Άρης που είναι ο κυβερνήτης της Προσωπικότητας, βρίσκεται σε έξαρση έχει σχέση με αυτή την φύση του Αιγόκερου.

Στην πνευματική διάσταση του Αιγόκερου, που λειτουργεί όταν υπάρχει ψυχική ανταπόκριση στο ζώδιο αυτό, και εμφανίζεται με το να είναι ο Αιγόκερος ζώδιο της ψυχής, η φιλοδοξία μεταλλάσσεται σε ζήλο και έφεση προς τα ανώτερα, προς την πνευματικότητα και την αποκρυστάλλωση της πνευματικής εξέλιξης όπως συμβαίνει κατά την μύηση.

Αυτός ο ζήλος είναι που ζητά ο Ορφικός ύμνος των Μουσών, αφού οι Μούσες είναι αυτές που μυούν και δίνουν την τελειότητα κάθε παιδείας και την ορθότητα της διάνοιας. Οι Μούσες δηλαδή είναι αυτές που μας φέρνουν στις πόρτες της μύησης και αυτές αστρολογικά βρίσκονται στον Αιγόκερο.

Η αποκρυσταλλωτική τάση του Αιγόκερου οδηγεί προς την καθιέρωση και την παγίωση της αφυπνισμένης ζωής, με την σφράγιση του αιθερικού κέντρου που αντιστοιχεί στο επίπεδο αφύπνισης και που είναι η επιτυγχανόμενη μύηση.

Η Ελλάδα όμως καθώς μαθητεύει σαν προσωπικότητα στον Αιγόκερο, βρίσκεται εκτεθειμένη στις πολύ έντονες υλιστικές επιδράσεις αυτού του ζωδίου. Αυτή η πρόκληση που αντιμετωπίζει το Ελληνικό έθνος δεν έχει προσεχθεί και συνειδητοποιηθεί αρκετά και είναι σημαντικό να αφυπνιστούν οι σημερινοί Έλληνες σε αυτή την αλήθεια.

Πολλοί Νεοέλληνες νομίζουν, ότι επειδή είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων είναι πνευματικά όντα εκ γενετής, χωρίς να κάνουν κανένα κόπο, καμία προσπάθεια γι’ αυτό. Πλην όμως αυτό που αποτελεί την σημερινή πραγματικότητα, είναι ότι η ζωή των σημερινών Ελλήνων είναι πολύ έντονα υλιστική και αυτό είναι πολύ εύκολο να το δούμε, όπου και αν κοιτάξουμε γύρω μας.

Δεν είναι τυχαίο το ότι η συντριπτική πλειονότητα τις προηγούμενες δεκαετίες έπεσαν στις υλιστικές παγίδες που περιέχονται στον κύκλο εμπειρίας του Αιγόκερου. Κατάσταση που επέσυρε τον πόνο και τα δεινά που βιώνει σήμερα η Ελλάδα. Η υλιστική τάση αυτή του Αιγόκερου μπορεί να γίνει κατανοητή, αν παρατηρήσουμε με ειλικρίνεια, την πρόσφατη ιστορία μας, τα γεγονότα και την καθημερινότητα γύρω μας.

Ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες ο υλισμός διέβρωσε την πλειονότητα της Ελληνικής κοινωνίας, κάνοντας την να ζει σε μία υλική και ηθική κραιπάλη. Επειδή δε υπάρχει η προδιάθεση του Αιγόκερου, αυτή η κατάσταση πρέπει να προσεχθεί πάρα πολύ και να γίνουν πολύ έντονες και φιλότιμες προσπάθειες για να απεμπλακούν οι Έλληνες από αυτή την πτώση στην οποία βρέθηκαν.

Ακόμα και αν πούμε ότι στο γονίδιο είναι καταγραμμένο το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν οι σημερινοί Έλληνες να επαναπαύονται στις δάφνες του παρελθόντος. Να προσέχουν πρέπει μάλιστα, να μην συμμετάσχουν στην επαλήθευση της λαϊκής παροιμίας: «από ρόδο βγαίνει αγκάθι και από αγκάθι βγαίνει ρόδο».

Είναι άπειρα τα παραδείγματα καλών και θετικών γονέων, που τα παιδιά τους έγιναν αρνητικά και πολύ συχνά έφθειραν, κατασπατάλησαν την περιουσία των γονέων τους, χωρίς να αποδώσουν κάποιο αντίστοιχο έργο. Η περιουσία μπορεί να είναι υλική ή πνευματική. Πρέπει λοιπόν να προσέχουμε και δεν νομίζω κάποιος να μπορεί να υποστηρίξει την άποψη ότι οι ένδοξοι πρόγονοι κάποιου έθνους θα ήθελαν να ζουν οι απόγονοι τους επαναπαυμένοι στις δάφνες του παρελθόντος τους. Η φιλαυτία δεν είναι και πολύ σημαντική κατάκτηση.

Η πρόκληση και η δοκιμασία στον Αιγόκερο, βρίσκεται μέσα στην απληστία, τον ηδονισμό χωρίς ψυχικό περιεχόμενο, την πάση θυσία επιδίωξη της κοινωνικής αναρρίχησης, την αύξηση του έχειν, το κυνήγι της καλοπέρασης και της άνεσης. Κυρίως δε, στην διογκωμένη τις τελευταίες δεκαετίες σκεπτομορφή της μαζικής συνείδησης, ότι όλα αυτά αποτελούν την απόδειξη της επιτυχίας στην ζωή. Ότι είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να θεωρείται κανείς επιτυχημένος.

Το κυνήγι της χωρίς ηθική κοινωνικής επιτυχίας και καταξίωσης, στοιχειώνει εδώ και πολλές δεκαετίες το νεοελληνικό έθνος, συμβάλλοντας στην πληγή της Ελληνικής κοινωνίας που ονομάζεται «πελατειακό κράτος».

Το ότι έχει γίνει βασικό στοιχείο τεράστιας μερίδας νεοελλήνων το όνειρο να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, είναι επίσης μία τάση της υλιστικής αποκρυστάλλωσης του Αιγόκερου. Αυτή η τάση, που ωθήθηκε στα άκρα ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, δεν είναι μια τυχαία εμφάνιση κάποιων στοιχείων παρακμής της σημερινής Ελληνικής κοινωνίας.

Αν αυτό ήταν το θέμα τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα στην διόρθωση τους. Αν όμως συνειδητοποιήσουμε ότι σχετίζεται άμεσα με το ζώδιο της προσωπικότητας του Ελληνικού έθνους τον Αιγόκερο, τότε θα πρέπει να γίνουμε εξαιρετικά προσεκτικοί, καθώς η αρνητικότητα αυτή δημιουργεί ένα σοβαρό πρόβλημα.

Στην θετική του όψη ο Αιγόκερος δεν βολεύεται αν δεν φθάσει στον στόχο του. Δεν σταματάει αν δεν σκαρφαλώσει μέχρι την κορυφή του βουνού που έχει μπροστά του. Η φιλοδοξία όταν έχει καθαρθεί από την κατώτερη απληστία, γίνεται η δημιουργική δύναμη που πάντα συντρόφευε τους Έλληνες απανταχού της Γης. Η εμπειρία στον Αιγόκερο είναι στενά συνδεδεμένη με την επίτευξη άθλων. Ως ζώδιο μάλιστα του στοιχείου της Γης πάντοτε αγωνίζεται για να φθάσει σε συγκεκριμένα απτά αποτελέσματα. Παρ’ όλο που η Ελλάδα είναι ένα μικρό κράτος, έχει δυσανάλογα ισχυρή παρουσία στον στίβο της παγκόσμιας ιστορίας και αυτό θα επαναλαμβάνεται και στο μέλλον.

Ένα άλλο στοιχείο που σχετίζεται με τον Αιγόκερο είναι ο αγώνας για την ικανοποίηση των προσωπικών φιλοδοξιών μέσα από τις συλλογικές. Οπισθοδρομικές και αρνητικές τάσεις, πολύ επικίνδυνες εκφράσεις της Αιγοκερίστικης ιδιοσυγκρασίας του Ελληνικού έθνους, εμφανίζονται από άτομα που βάζουν το προσωπικό συμφέρον πάνω από το εθνικό. Τέτοια φαινόμενα εκκολάπτονται στην επικράτεια του Αιγόκερου και θα πρέπει να προσέχουν αυτό το χαρακτηριστικό περισσότερο οι Έλληνες καθώς οι γενικές τάσεις της ανθρωπότητας τείνουν προς την εξάλειψη από την πολιτική ζωή τέτοιων χαρακτηριστικών. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία που υπάρχουν στην ζωή της ελληνικής κοινωνίας και που συνδέονται με τον Αιγόκερο και θα προσπαθήσουμε να δούμε μερικά ακόμα. Η γνώση και η συνειδητότητα πάντα λειτουργούν βοηθητικά για την πορεία στην ορθή οδό.

Η κρυσταλλοποιητική τάση του ζώδιου αυτού σχετίζεται με την γραφειοκρατία, που είναι μία μορφή σκληρά παγιωμένης οργάνωσης, που εμποδίζει μετά από ένα σημείο λόγω της ακαμψίας της, την ροή της ενεργού δράσης της ζωής. Όταν οι μπλοκαρισμένες ενέργειες ξεχειλίζουν, η άκαμπτη οργάνωση καταρρέει και έτσι έχουμε τον πολύ γνωστό αντίποδα της ακαμψίας, που είναι το χάος που επικρατεί συχνά στην κρατική και κοινωνική ζωή και αναφέρεται ως «χάος της γραφειοκρατίας» που ακούγεται σαν σχήμα οξύμωρο. Στις παγιωμένες και παγωμένες γραφειοκρατικές δομές αυτό που μπλοκάρεται είναι οι ρυθμοί της ζώσας πραγματικότητας. Έτσι εκ πρώτης ίσως φανεί ασύνδετο, αλλά οι Ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί περιέχουν ένα δείγμα υψηλού επιπέδου εναρμόνιας και θετικής οργάνωσης. Οι Έλληνες μπορούν από αυτούς να αντλήσουν διαισθητικότητα και έμπνευση με αποτελέσματα καθαρτικά, αν βέβαια προσεγγιστούν με ένα σωστό και δημιουργικό τρόπο. Αυτό οφείλεται στην ιδιαίτερη ρυθμική και κινητική αγωγή. Ένα άλλο θέμα του Αιγόκερου, χρήσιμο να λάβουμε υπ’ όψιν, είναι οι διάφορες συγκεκριμένου τύπου φοβίες που παράγονται από την ιδιοσυγκρασία αυτού του ζώδιου.

Μία μορφή αυτών των φοβιών είναι η ανασφάλεια για το μέλλον. Σε αυτό είναι εκτεθειμένος ο επηρεαζόμενος από τον Αιγόκερο και οι Έλληνες πρέπει να το προσέξουν αυτό ειδικά στις σημερινές προκλήσεις που έχει βρεθεί η Ελλάδα. Γενικά οι φοβίες όταν διογκωθούν και τα πεδία έκφρασης και εκτόνωσης τους μειωθούν, οδηγούν στην ανεξέλεγκτη μελαγχολία. Έτσι παρατηρείται τα τελευταία χρόνια της κρίσης έξαρση των μελαγχολιών, με τελικό αποτέλεσμα την απίστευτη αύξηση των αυτοκτονιών, μια κατάσταση που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ στο παρελθόν στην Ελληνική κοινωνία. Που να το φανταζόταν κανείς; Οι Έλληνες με αυτό το κλίμα και με την κυριαρχία της ηλιοφάνειας και της καλοκαιρίας, ότι θα μπορούσαν να φθάσουν να έχουν τέτοια αύξηση σε συμπτώματα μελαγχολίας και αυτοκτονιών. Κάτι προς το οποίο είχαμε συνηθίσει να συμβαίνει περισσότερο στα βόρεια χωρίς ηλιοφάνεια κράτη πχ της Σκανδιναβίας. Η κατάσταση αυτή επειδή σχετίζεται με τον Αιγόκερο και αποτελεί κλίση της ιδιοσυγκρασίας του, πρέπει και πάλι να προσεχθεί ιδιαίτερα και να καταπολεμηθεί. Ένα άλλο παράδειγμα τέτοιας μορφής φοβιών είναι η φοβία της ασθένειας.

Αυτή η φοβία πλήττει την ελληνική κοινωνία και έχει οδηγήσει μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων σήμερα στην πολυφαρμακία. Στην αλόγιστη, χωρίς διάκριση και ιδιαίτερη σπουδή χρήση φαρμάκων, που μάλιστα τις περισσότερες φορές είναι ακατάλληλα και με τεράστιες παρενέργειες, όπως είναι τα αντιβιοτικά, η κορτιζόνη κλπ. Ενώ άλλες μορφές επαληθευμένων θεραπευτικών τεχνικών όπως π.χ. η ομοιοπαθητική, ή τα ανθοϊάματα Μπαχ δεν ακολουθούνται με ευκολία. Στην άρνηση των νέων θεραπευτικών μεθόδων συμβάλλει και ο συντηρητισμός που και αυτός σχετίζεται με το ζώδιο του Αιγόκερου και οδηγεί ακόμα και αρκετά ενημερωμένους και νοήμονες Έλληνες ευκολότερα στην πόρτα της κλασσικής ιατρικής και στο αποτέλεσμα της, την πολυφαρμακία. Σε αυτό τον κύκλο Αιγοκερίστικων φοβιών περιλαμβάνεται αν το σκεφτεί κάποιος και η κακοποίηση ζώων. Η φοβία επίσης του πόνου που εμφανίζεται με τον φόβο του γιατρού, των ενέσεων, του οδοντιάτρου υπήρχε πάντα στην ελληνική καθημερινότητα από πολύ παλιά.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι οι σημερινοί Έλληνες διακατέχονται περισσότερο από άλλους λαούς από τον φόβο και ότι είναι δειλοί. Όταν κληθούν από την ανώτερη ψυχή τους που σχετίζεται όπως θα δούμε στη συνέχεια με τον Παρθένο, γίνονται λαμπροί και ανιδιοτελείς ήρωες. Οι φοβίες συνδέονται με την μεταφορά του κέντρου κρίσης έξω από τον άνθρωπο. Αυτό συνδέεται με την τάση να δίνει κάποιος μεγάλη σημασία στο «τι θα πουν οι άλλοι», το οποίο είναι επίσης ένα χαρακτηριστικό του Αιγόκερου.

Το σύμπτωμα αυτό διαπερνά βασανιστικά την Ελληνική κοινωνία. Με μια μεγάλη πλειοψηφία ανδρών και γυναικών να δίνει μεγάλη σημασία στο τι θα πουν οι άλλοι. Κατάσταση που καταδυναστεύει την ζωή των ανθρώπων ειδικά στις μικρές πόλεις και χωριά και που στο βάθος συνδέεται ή δημιουργεί μία ιδιότυπη ντροπαλότητα (εντρέπομαι – στρέφομαι προς τα μέσα – κλείνομαι). Αναμφισβήτητα η αστυφιλία βοήθησε το ξεπέρασμα αυτών των τάσεων και για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να δούμε ότι η απρόσωπη ζωή των μεγαλουπόλεων λειτούργησε θετικά στην Ελλάδα, δίνοντας την ευκαιρία σε πολλούς να ελευθερωθούν από το βάρος του «τι θα πει ο διπλανός τους». Έτσι το απρόσωπο των μεγαλουπόλεων έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς, να μεταφέρουν το κέντρο της αντίληψης και της συνείδησης τους μέσα, ερχόμενοι σε καλύτερη επαφή με την δική τους εσωτερική αλήθεια και με τον εαυτό τους. Άλλη Αιγοκερίστικη τάση είναι το κυνήγι της αυθεντίας, κατάσταση γνωστή στην ελληνική κοινωνία.

Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν κάποιο «φοβερό» γιατρό να συστήσουν. Ένα καθηγητή, που είναι ο «καταπληκτικότερος» γιατρός του κόσμου. Τις περισσότερες φορές δε, αυτό δεν έχει ίχνος αλήθειας. Επίσης όταν πρωτοσυναντιούνται δύο άνθρωποι το πρώτο που συχνά ρωτάνε είναι: «τι δουλειά κάνεις;» Αυτό επίσης έχει την ρίζα του στο ζώδιο του Αιγόκερου. Η κρατούσα οικογενειοκρατία στην ελληνική πολιτική σκηνή, επίσης εμπλέκεται με το ζώδιο αυτό και σχετίζεται με την λειτουργία του άξονα Καρκίνου-Αιγόκερου.

Ένας λαός που ζει σε ένα έθνος με προσωπικότητα στον Αιγόκερο μπορεί να αποδεχθεί σαν φυσική την δυναμική της οικογενειοκρατίας, που βέβαια πάντα σχετίζεται με τους άνδρες των οικογενειών αυτών και το πρότυπο του πάτερ φαμίλια. Ο Αιγόκερος θέτει θέματα που αφορούν την στάση προς τους προγόνους και γενικά την πατρογονικότητα, με ένα πατριαρχικό τρόπο. Ίσως θα μπορούσαμε μάλιστα να διαγνώσουμε, το ότι η επιφανειακή προσκόλληση των νεοελλήνων με το ιστορικό τους παρελθόν και τους προγόνους τους της αρχαιότητας, σχετίζεται με το ζώδιο του Αιγόκερου. Αλλά η πρόκληση των νέων Ελλήνων είναι να δείξουν στην πράξη έργα ισάξια του παρελθόντος τους. Είναι μεγάλος ο ανήφορος, αλλά δεν πρέπει να στεκόμαστε εμβρόντητοι όπως συχνά παθαίνουν τα παιδιά μεγάλων προσωπικοτήτων που στοιχειώνονται από τα έργα των γονέων τους αδυνατώντας να τους ομοιάσουν. Το έδαφος είναι καλό και γόνιμο, αλλά αν δεν οργωθεί δεν θα αποδώσει τις χάρες του. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Άλλη επιλογή δεν έχουμε.

Ο Αιγόκερος χαρακτηρίζεται επίσης από υπομονή, επιμονή, αλλά και φιλοπονία. Δεν φοβάται τον κόπο της προσπάθειας και την κούραση. Οι Έλληνες πάντα εργάζονταν πολύ και με την προσωπική τους εργασία έκαναν πολλά και δύσκολα έργα. Άλλοι έχτιζαν μόνοι τους τα σπίτια τους και άλλοι αυτοδημιούργητοι και αυτοδίδακτοι δημιούργησαν δυναμικά έργα τόσο στον χώρο τον επαγγελματικό τους, όσο και στον χώρο του πνεύματος. Γι’ αυτό το ότι απεκάλεσαν κάποιοι ξένοι τους Έλληνες τεμπέληδες, ήταν ένα μεγάλο λάθος τους. Έδωσαν πάντως και οι Έλληνες το δικαίωμα να ειπωθεί αυτό από την μεγάλη τάση προς την χλιδή, την άνεση και την καλοπέραση στην οποία αφέθηκαν τις περασμένες δεκαετίες.

Οι άλλοι λαοί δεν έχουν τον ίδιο τρόπο αντίληψης και κρίνοντας από το αποτέλεσμα κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό. Ήταν αυτή την τάση προς την χλιδή που παρατήρησαν οι ξένοι και το ότι γινόταν με τρόπους που δεν ήταν σωστοί, αλλά περιείχαν την ηθική διαφθορά, που το χαρακτήρισαν με αυτό τον τρόπο. Σίγουρα το να θεωρήσουν ότι οι Έλληνες ήταν ποτέ τεμπέληδες είναι μια αποτυχία τους, μια ανικανότητα τους να καταλάβουν ένα άλλο έθνος. Λάθος που δηλώνει ένα μειονέκτημα τους και μια αδυναμία τους στην κατανόηση. Αλλά πρέπει να διδάσκονται και οι Έλληνες από αυτό, ώστε να προσέχουν στο μέλλον. Γιατί κάποιοι πάντα καιροφυλακτούν και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το κάθε στραβοπάτημα των άλλων. Οι διαφορές αυτές πρέπει να συνειδητοποιηθούν μεταξύ των εθνών, για να υπάρξει ένα κατάλληλο πλησίασμα, μια αρμονική συνεργασία μεταξύ τους, ώστε να φθάσουμε στην αυγή της συνείδησης της μιας ενιαίας ανθρωπότητας. Θα πρέπει να δούμε ότι οι διαμάχες μεταξύ εθνών, οφείλονται στην έλλειψη κατανόησης της διαφορετικότητας που υπάρχει μεταξύ τους και στην αδυναμία να σεβαστούν και να επικοινωνήσουν ο καθένας με την διαφορετικότητα του άλλου. Το ίδιο συμβαίνει και στις προσωπικές ζωές των ανθρώπων. Δεν είναι το μοίρασμα της γης ή των υλικών πόρων που χωρίζει τους ανθρώπους, αλλά η άγνοια. Η πολυμορφία είναι ο τρόπος της φύσης και της ζωής και πρέπει να μαθητεύσουμε σε αυτό.