Κατανοώντας το ανθοΐαμα Mimulus και τον Αιγόκερο
Η θεματική κάθε ζωδίου αποκαλύπτεται όταν ο Ήλιος βρίσκεται εκεί. Η πληρέστερη έκφρασή του γίνεται στις Πανσελήνους. Όπως έχουμε πει, ο Ήλιος είναι το μόνο αυτόφωτο σώμα στο σύστημά μας και άρα ο πραγματικό πομπός όλων των νοημάτων. Τα ετερόφωτα σώματα μεταγλωττίζουν τα μηνύματα αυτά.
Στις Πανσελήνους φωτίζονται τα θέματα του Ηλιακού ζωδίου και αποκαλύπτονται και οι αδυναμίες που εμποδίζουν την εκπλήρωση του θέματός του με ένα τρόπο αφυπνιστικό που προμηθεύει και με την ενέργεια και την έφεση για υπερπήδηση των όποιων εμποδίων.
Το θέμα δίνεται από την θέση του Ήλιου και οι προβληματισμοί που εμποδίζουν την εκπλήρωση αυτής της θεματικής δίνονται από το ζώδιο της θέσης της Σελήνης. Στις Πανσελήνους του Καρκίνου, η Σελήνη βρίσκεται στον Αιγόκερο.
Το ανώτερο ή θετικό θέμα του Καρκίνου που δείχνει και το αν κάποιος ανταποκρίνεται στο ζώδιο αυτό ανοδικά και απελευθερωτικά για την ψυχή περιέχεται στην επόμενη φράση: «Χτίζω ένα φωτεινό σπίτι και μέσα του ζω.»
Ο αρνητικός τύπος Καρκίνου, εκείνος που ακόμα δεν ανταποκρίνεται στην ψυχική του συνείδηση επαρκώς, αντιστοίχως χαρακτηρίζεται από την φράση: Ας είναι η απομόνωση ο κανόνας και όμως – το πλήθος υπάρχει
Ο αρνητικός τύπος ζει στην απομόνωση που θα φτάσει να ζει και κυριολεκτικά σε ένα σπίτι σκοτεινό. Παρόλα αυτά το πλήθος, στη μορφή της οικογένειας ή της κοινωνίας, μέσα του τον στοιχειώνει, τον καθορίζει, δεν παύει να υπάρχει, δεν μπορεί ουσιαστικά να απομονωθεί από αυτό.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε το πώς και το γιατί των εμποδίων και των προβληματισμών του αρνητικού Καρκίνου, ώστε να μπορέσουμε να τον απελευθερώσουμε; Να μπορέσει να επιλέξει να ζει σε ένα φωτεινό σπίτι, με την εσωτερική έννοια, αλλά και την φυσική;
Εδώ να σημειώσουμε και αξίζει να κρατήσετε στη μνήμη σας, σαν πληροφορία από τον χώρο της αστρολογίας που έρχεται και εμπλουτίζει τον χώρο των ανθοϊαμάτων, ότι η ψηλάφηση του προβλήματος ξεκινάει από το Σεληνιακό ζώδιο και εκπληρούται – απελευθερώνει τον θετικό στόχο του απέναντι ζωδίου και ας μην έχει κάποιος εκεί τον Ήλιο ή οτιδήποτε άλλο στοιχείο. Κρατήστε το αυτό.
Η ιχνηλάτηση μπορεί να γίνει κατά την Πανσέληνο του Καρκίνου. Τότε η Σελήνη είναι στον Αιγόκερο. Τα προβλήματα ενός ζωδίου, το κάρμα που κάποιος έχει σε αυτό το ζώδιο, εμφανίζονται πρωτίστως από την θέση της Σελήνης, αλλά και από άλλα καρμικά στοιχεία.
Η Σελήνη είναι το παρελθόν και φέρει συμπυκνωμένα το κάρμα που πρέπει να εκπληρωθεί στην παρούσα ενσάρκωση. Τα υπόλοιπα Σεληνιακά στοιχεία είναι βάσεις με περαιτέρω στοιχεία του κάρμα.
Η θεραπευτική των ανθοϊαμάτων ακολουθάει αυτή τη λογική. Ο ίδιος ο Έντουαρντ Μπαχ όταν είχε ερωτηθεί, εξέφρασε την άποψη (διαισθητικά;) ότι τα ανθοϊάματα αστρολογικά σχετίζονται με την θέση της Σελήνης.
Έχοντας λοιπόν κατά νου τον θετικό τόνο του Καρκίνου ως στόχο, θα επιχειρήσουμε μία διερευνητική κατάδυση στις ευαισθησίες της Σελήνης στο απέναντι του ζώδιο, τον Αιγόκερο. Σε αυτή την περίπτωση η Σελήνη μάλιστα βρίσκεται σε αδυναμία στο ζώδιο του Αιγόκερου και δυσκολεύεται να υποστηρίξει τα θέματα που άμεσα την αφορούν και έχουν σχέση με το ζώδιο του Καρκίνου του οποίου είναι κυβερνήτης.
Θα χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία και την θεωρία των ανθοϊαμάτων Μπαχ για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει και να μπορέσουμε να ελευθερώσουμε όποιον το χρειάζεται από τους εγκλωβισμούς που τον κρατούν στην απομόνωση.
Στις τοποθετήσεις του Έντουαρντ Μπαχ αναφέρεται ότι ο τύπος Mimulus έχει φόβους για πράγματα εγκόσμια, υλικά και συγκεκριμένα, όπως είναι η ασθένεια, ο πόνος, τα ατυχήματα, η φτώχεια, το σκοτάδι, η μοναξιά, η ατυχία κτλ. Φόβοι που συναντάμε στην καθημερινή πρακτική ζωή.
Ο φόβος για τις κατσαρίδες, τα ποντίκια, τις αράχνες κτλ. είναι επίσης φόβοι τύπου Mimulus. Αυτός ο τύπος, ήσυχα και κρυφά, κουβαλάει τον φόβο του και δεν μιλάει ελεύθερα γι’ αυτόν με τους άλλους. Επίσης ο τύπος αυτός είναι νευρικός, συνεσταλμένος και άτολμος.
Συχνά κοκκινίζει ή τραυλίζει, μασάει τα λόγια του και συνήθως αποφεύγει τις κοινωνικές δραστηριότητες που θα τον φέρουν στο επίκεντρο της προσοχής, σε επαφή με την δημοσιότητα.
Μια άλλη κατηγορία φοβιών που αναπτύσσονται σε αυτό τον τύπο σχετίζεται με το ότι παθαίνει αισθητηριακή υπερευαισθησία και ενοχλείται συχνά από έντονους ήχους, φώτα και επιθυμεί συχνά την απομόνωση του. Ειδικά όταν είναι άρρωστος ενοχλείται από τις παρεμβάσεις και ακόμα και απ’ την παρουσία άλλων κοντά του.
Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Ποιες είναι οι βαθύτερες αιτίες που γεννούν αυτή την ιδιοσυγκρασία; Διότι για να υπάρξει θεραπεία πρέπει πρώτα να επιτύχουμε την βαθύτερη κατανόηση μιας κατάστασης. Ας δανειστούμε στην προσπάθεια μας αυτή για κατανόηση ένα παράδειγμα.
Ο τρόπος που η πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα γεννιούνται, έχει κάποια όμοια βασικά χαρακτηριστικά. Το νεογέννητο από την θαλπωρή της φιλικής και ήπιας ζωής στην κοιλιά, που δημιουργείται από τα αμορτισέρ του αμνιακού υγρού και των μαλακών μυών της περιοχής, ξεκινάει την εμπειρία της ζωής, αφότου βγει από την κοιλιά, βιώνοντας μια πρώτη επαφή με την ζωή αισθητηριακά εξαιρετικά επώδυνη.
Βιώνει ένα αισθητηριακό σοκ που επιδεινώνει την ήδη υπάρχουσα εντός του ένταση, από την εναγώνια προσπάθεια του να βγει από την κοιλιά, αν υπάρχει φυσιολογικός τοκετός. Η αλλαγή της θερμοκρασίας, τα ισχυρά φώτα, οι έντονες και σκληρές κινήσεις του μαιευτήρα κτλ. είναι από τα στοιχεία που περιέχονται στην πρώτη εμπειρία της ζωής.
Η αντίδραση του βρέφους είναι το κλάμα και αυτή είναι η πρώτη εμπειρία Mimulus που βιώνουν όλοι οι άνθρωποι. Αυτό έχει δημιουργήσει μία αντιπρόταση εδώ και πολλά χρόνια από γιατρούς που προτείνουν τον τοκετό σε νερό, το οποίο είναι ένα περιβάλλον περισσότερο όμοιο με το περιβάλλον μέσα στην κοιλιά.
Η σχέση μας με το περιβάλλον στην ουσία ξεκινάει από την εμπειρία της ύπαρξης αυτού τούτου του σώματος μας με τις αισθήσεις του. Η αισθητηριακή εμπειρία είναι πάντοτε μια διέγερση, μια δραστηριότητα «φλεγμονώδους» μορφής.
Η γλώσσα πολύ σωστά χρησιμοποιεί την λέξη ‘ερέθισμα’ για κάθε αισθητηριακή επικοινωνία π.χ. οπτικό ερέθισμα, ακουστικό ερέθισμα, κτλ. Η λέξη ‘ερέθισμα’ περιγράφει καλά την φλεγμονώδους μορφής σχέση με τις αισθήσεις μας και όχι μόνο, καθώς το ίδιο ισχύει και με τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας.
Που ενώ δεν τα αντιλαμβανόμαστε ως αισθητηριακά ερεθίσματα, τα βιώνουμε με ένα παρόμοιο τρόπο. Επίσης είναι μάλλον πιθανόν ότι κάποτε θα αποκαλυφθεί επιστημονικά, ότι αποτελούν ένα αισθητηριακό ερέθισμα κάποιων λεπτοφυέστερων σωμάτων μας.
Αυτό που μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι ότι η καθημερινή δραστηριότητα μας κρατάει το νοητικό και συναισθηματικό μας κόσμο σε διαρκή διέγερση.
Οι σκέψεις στη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων αναδύονται ανεξέλεγκτα συμπαρασύροντας, ή συμπαρασυρόμενες από συναισθήματα. Όταν πάει κάποιος να ησυχάσει στο τέλος της ημέρας, συχνά δεν μπορεί να χαλαρώσει και χρειάζεται κάτι να κάνει γι’ αυτό.
Εκεί ο καθένας δρα, ανάλογα με τις γνώσεις και τις απόψεις του. Όμως αυτή η συνολική διέγερση, είναι μία φλεγμονώδης κατάσταση και χρειάζεται ένα ‘αντιφλεγμονώδες’ για να μπορέσουν πολλοί να κοιμηθούν.
Άλλοι κάνουν κάποια άσκηση χαλάρωσης και άλλοι παίρνουν χημικά αντιφλεγμονώδη, τα γνωστά ηρεμιστικά και υπναγωγά ψυχοφάρμακα, που παύουν βίαια τα ερεθίσματα με τον ύπνο.
Χωρίς λοιπόν να είμαστε υπερβολικοί, θα παρατηρήσουμε ότι όλη η συμμετοχή στη ζωή είναι μία εγρήγορση που γίνεται φλεγμονώδης και κυριολεκτικά.
Δημιουργούνται νοητικές ή συναισθηματικές φλεγμονές, που στην συνέχεια θα αποτελέσουν την πηγή, που θα πλήξει και το φυσικό μας σώμα όπου εκεί οι φλεγμονές γίνονται αντιληπτές πλέον ως βλάβες.
Αυτό που συμβαίνει στον συναισθηματικό και νοητικό μας κόσμο, αναπτύσσεται όταν ξεπερνιόνται κάποια όρια, όπως ακριβώς και στις φλεγμονές των σωμάτων μας.
Όταν κάποιος κόψει το χέρι του, αρχικά το ανοσοποιητικό προσπαθεί να κλείσει την πληγή και να διώξει τους ξένους εισβολείς, αλλά κάποιες φορές ξεπερνιόνται κάποια όρια και δημιουργείται πυώδης φλεγμονή. Άλλες φορές και όταν η πληγή είναι μικρή, θεραπεύεται γρήγορα χωρίς περαιτέρω επιπτώσεις.
Όμοια με αυτή την διαδικασία ο τύπος Mimulus παρασύρεται από την εξωτερική εμπειρία και ξεπερνάει τα όρια. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό μόνο σε αυτό τον τύπο, αφού τα χαρακτηριστικά της ζωής είναι ίδια για όλους;
Διότι ο τύπος αυτός έχει μία εγγενή θα λέγαμε τάση, μια χαρακτηριστική εκ γενετής ιδιοσυγκρασία, που τον κάνει να δίνει πολύ μεγαλύτερη σημασία και προσοχή στην υλική εξωτερική πραγματικότητα. Θα λέγαμε μάλιστα ότι είναι ο πλέον υλιστικός τύπος και αυτή την τάση του πληρώνει με το να στοιχειώνεται από φόβους για την πραγματικότητα γύρω του. Αυτό θα το εξηγήσουμε στην συνέχεια.
Ο τύπος Mimulus βιώνει μία εμπειρία σύγκρουσης μεταξύ του ‘μέσα’ και του ‘έξω’. Στην σύγκρουση αυτή κατακλύζεται από ότι υπάρχει ‘έξω’ και έτσι αμύνεται στρεφόμενος προς τα μέσα.
Εξ ου και το ότι είναι τύπος εσωστρεφής, ντροπαλός (εν-τρέπεται, [ένδον+τρέπεται] δηλ. στρέφεται προς αυτό που είναι ‘ένδον’, προς τα μέσα, ντρέπεται). Το δίπολο ‘μέσα – έξω’ αντιστοιχίζεται προς το δίπολο πνεύμα – ύλη ως εξής: το πνεύμα βρίσκεται μέσα και η ύλη έξω.
Έτσι ο τύπος αυτός βιώνει τόσο έντονα τον μαγνητισμό του έξω και σε επέκταση της ύλης, που παρασύρεται και κατακλύζεται από αυτόν και κατανοούμε καλύτερα γιατί γίνεται συνήθως θύμα του περιβάλλοντος του. Διότι έξω βρίσκεται π.χ. η γνώμη των άλλων.
Δίνει λοιπόν, κατά βάθος, υπερβολική σημασία στην γνώμη των άλλων, στην γνώμη που έχουν οι άλλοι για τον ίδιο. Ενδιαφέρεται υπερβολικά για το τι θα πει ο κόσμος και στοιχειώνεται από μικρός στο να διαμορφώσει μια καλή γνώμη για τον εαυτό του, στον περίγυρό του. Θυμόμαστε τη φράση του αρνητικού Καρκίνου στο σημείο που έλεγε πως και όμως το πλήθος συνεχίζει να υπάρχει, ό,τι και να κάνει.
Θα μπορούσαμε, κάνοντας μία παρομοίωση, να το ονομάσουμε «σύνδρομο του καθρέπτη», καθώς, μεταξύ του εαυτού του και του απέναντι του, επιλέγει τον απέναντι του ως υπεύθυνο επιτηρητή του. Αντί να ακούσει την εσωτερική φωνή της συνείδησης του, ακούει πρώτα την εξωτερική συνείδηση, την φωνή του άλλου.
Γι’ αυτό ο τύπος Mimulus πρέπει να δώσει την βαρύτητα που πρέπει στην εσωτερική του φωνή, στην δική του αλήθεια και αφού την αναγνωρίσει ως σωστή, να την ακολουθήσει όποιο και αν νομίζει ότι θα είναι το «πολιτικό κόστος».
Η συχνά αναφερόμενη, στον χώρο της πολιτικής ζωής, έννοια του πολιτικού κόστους είναι μία προσπάθεια διαχείρισης ακριβώς αυτού του δίπολου μέσα – έξω και ειδικά σχετίζεται με την χειραγώγηση της γνώμης των άλλων που στην πολιτική είναι η κοινή γνώμη.
Καθώς όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άτομο, θα κάνουμε την μετατροπή της φράσης «πολιτικό κόστος», σε «κοινωνικό κόστος» και νομίζω είναι κατανοητό αυτό. Ο υπολογισμός και η διαρκής καταμέτρηση του κοινωνικού κόστους, τον κάνει να μεταφέρει το εξωτερικό κριτήριο, το κριτήριο των άλλων, μέσα του, με αρνητικό τρόπο.
Κάνοντας συνέχεια κριτική και ασκώντας αφόρητη καταπίεση του εαυτού του, με όχημα την γνώμη των άλλων. Θέλει να φαίνεται έξω άψογος και αυτό τον καταδιώκει. Φθάνει σε υπερβολές και μπορεί κάθε τι εξωτερικό να το μετατρέπει σε ένα προσωπικό του ‘μπαμπούλα’.
Αυτή κατάσταση όταν περάσουν τα χρόνια και ο βιολογικός, αλλά και συναισθηματικός οργανισμός καταπονηθεί, ο Mimulus φθάνει στο σημείο να ενοχλείται από τον εξωτερικό κόσμο σε μεγάλη έκταση και έτσι γίνεται και αισθητηριακά υπερευαίσθητος, διαρκώς κουμπωμένος και σε κατάσταση άμυνας προς το εξωτερικό περιβάλλον που τον περιβάλλει.
Σε καταστάσεις όξυνσης η ενόχληση έρχεται απλά και μόνο από τα αισθητήρια όργανα του. Γίνεται έτσι υπερευαίσθητος στο κρύο, ή στα δυνατά φώτα, τις δυνατές φωνές και δυνατούς ήχους και θορύβους, την επιθετικότητα των άλλων και γενικά σε κάθε μορφή διαμάχης.
Η κατάσταση Mimulus ουσιαστικά είναι μία αντίσταση στην αισθητηριακή ένταση, του να είναι κανείς ζωντανός μέσα σε ένα φυσικό σώμα. Είναι σαν να γεννιέται κάποιος και να είναι συνέχεια «στα φρένα» απέναντι στην εμπειρία την ερχόμενη μέσω των αισθήσεων απ’ έξω, αλλά και κάθε μορφής ερεθίσματος και δραστηριότητας.
Τα χαρακτηριστικά και οι συμπεριφορές του τύπου Μίμουλους είναι φλεγμονώδους υφής, έχουν δηλαδή οξεία μορφή. Οξύτητα που έρχεται σαν αντίδραση του ασφυκτικού και βαθιού στριμώγματος του ανθρώπου μέσα του. Η ασφυκτικότητα αυτή όταν εκφραστεί σωματικά, αυξάνει την φλεγμονώδη κατάσταση στο σώμα. Σε κάθε άνθρωπο αυτή η φλεγμονώδης κατάσταση μπορεί να εκφραστεί ειδικά σε κάποιο όργανο, η σε σύστημα οργάνων, ανάλογα με άλλες συνοδές ευαισθησίες του.
Η κατάσταση Mimulus συγκεντρώνει και διογκώνει την αρνητικότητα, που με την πάροδο του χρόνου μονιμοποιείται ως αρνητική συναισθηματική ενέργεια. Αυτή η ενέργεια, στην συνέχεια, πολώνει την ηλεκτρική ενέργεια του σώματος και έτσι αργά ή γρήγορα θα βλάψει εκείνα τα όργανα ή συστήματα, στα οποία έχει ευαισθησία ο εκάστοτε άνθρωπος.
Σε άλλον μπορεί να βλάψει τον μεταβολισμό της τροφής, σε άλλον το στομάχι, τα νεφρά, τα έντερα, την καρδιά κτλ. Επίσης συνηθισμένο είναι να οδηγεί στην κατάθλιψη και την μελαγχολία, αυξάνει σε μαύρη χολή (μέλαν+χολή = μελαγχολία) και έτσι η φλεγμονώδης του κατάσταση συναντά το συναισθηματικό της υπόβαθρο στην θλίψη και την δυσθυμία.
Παίρνοντας το ανθοΐαμα Mimulus, ο τύπος αυτός, θα δει να βελτιώνεται η διάθεση του, θα πέσουν τα επίπεδα αρνητικότητας της ηλεκτρικής ή αιθερικής ενέργειας και μπορεί να δει άμεσα αποτελέσματα π.χ. σε όργανα του που υποφέρουν.
Έτσι κάποιος μπορεί να δει να βελτιώνεται το πρόβλημα με το στομάχι του, άλλος με το έντερο του, σε άλλον βελτιώνονται οι αρρυθμίες της καρδιάς ή όποιο άλλο όργανο έχει βλαφτεί, από την διόγκωση της αρνητικότητας της ενέργειας. Δεν είναι ότι το ανθοΐαμα αυτό θεραπεύει αυτά τα όργανα, αλλά τον ασθενή άνθρωπο.
Αυτό σχετίζεται με την θεραπευτική φιλοσοφία που ακολουθιέται και στην ομοιοπαθητική και λέει ότι: «δεν υπάρχουν ασθένειες, αλλά ασθενείς». Σε δύο διαφορετικά άτομα που έχουν προβλήματα με το στομάχι τους η αιτία μπορεί να είναι τελείως διαφορετική, οπότε πρέπει να συνταγογραφήσουμε διαφορετικό ανθοΐαμα.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το Mimulus στην ουσία κάνει τον τύπο αυτό, περισσότερο ανθεκτικό στις εξωτερικές επιδράσεις. Αυτό το πετυχαίνει με το να τον βοηθά να βρει το εσωτερικό του κεντράρισμα και να αρχίσει να ακούει περισσότερο την εσωτερική του φωνή.
Η σημερινή διόγκωση του όγκου πληροφορίας που μας βομβαρδίζει και την ονομάζουμε υπερπληροφόρηση, δημιουργεί ακριβώς ένα περιβάλλον Μιμουλίασης (όπως συνηθίζω να ονομάζω την κατάσταση αυτή).
Από τα συνηθέστερα παραδείγματα Μιμουλίασης είναι οι ίδιοι οι γιατροί. Μέσα στην υπερπληροφόρηση που υφίστανται την περίοδο των σπουδών τους στα πανεπιστήμια, στα θέματα της ανατομίας, φυσιολογίας κτλ. φθάνουν πολύ εύκολα να αποκτούν προσωπικές εμμονές και φοβίες που δεν τις συζητούν ελεύθερα με τους άλλους για τα μικρόβια, την διατροφή, την χημεία των φαρμάκων και ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί.
Η βάση της ιδιοσυγκρασίας του τύπου Mimulus στηρίζεται στο ότι, καθώς δίνει μεγάλη σημασία στην εξωτερική πραγματικότητα, κατακλύζεται από αυτήν και την αφήνει να τον πλήττει. Αφού αφήνεται να τον πλήττει η εξωτερική πραγματικότητα, φτιάχνει ένα πυώδες απόστημα φόβων, για να αποδιώξει το επώδυνα έντονο βίωμα του ή μάλλον για να το αντικαταστήσει με κάτι δικό του.
Είναι το τίμημα της μεγάλης υλιστικότητας του με την έννοια που αναφέραμε νωρίτερα και είναι η ουσία της υλιστικής αντίληψης. Η ένταση της υλιστικότητας του τον κάνει να έχει πολύ μεγάλη πυκνότητα, όπως η ύλη είναι πυκνή και κρυσταλλωμένη.
Αλλά ότι αποκρυσταλλώνεται γίνεται εύθραυστο. «Το σκληρό και άκαμπτο σπάει, Το μαλακό και ευλύγιστο θριαμβεύει..» μας λέει ο Λάο Τσε. Αυτό είναι ο βαθύτερος φόβος του τύπου αυτού. Η αίσθηση αυτή του εύθραυστου είναι που τον κάνει να βιώνει συμπτώματα ‘μη μου άπτου’ σε έντονο και οξύ βαθμό.
Το γνωστό φυτό Μιμόζα έχει ακριβώς την ευαισθησία του τύπου Mimulus, ενώ το φυτό Mimulus είναι ένα σκληρό και ανθεκτικό φυτό που θέλει ελάχιστη φροντίδα. Το Mimulus είναι το αντίθετο της Μιμόζας, ο θεραπευτής της κατάστασης ‘μη μου άπτου’.
Μπορεί να ζει σε σημείο που το χτυπάει διαρκώς το ρεύμα κάποιου μικρού καταρράκτη, χωρίς να πτοείται. Είναι ικανό να δέχεται ισχυρά εξωτερικά ερεθίσματα και να μην βλάπτεται. Γι’ αυτό θεραπεύει, ισχυροποιεί την κατάσταση της Μιμόζας.
Φυσικά το φυτό Μιμόζα δεν ασθενεί, αλλά είναι η φυσιολογική της κατάσταση και πάντα επανέρχεται μετά από λίγη ώρα από την εσωστροφή της μετά από ερέθισμα.
Το πρόβλημα είναι στους ανθρώπους, που από ένα σημείο και μετά χάνουν την ικανότητα να επανέρχονται, να αυτοθεραπεύονται. Το Mimulus σε αυτές τις περιπτώσεις δίνει ανθεκτικότητα και γενναιότητα.
Ένα χαρακτηριστικό βίντεο για το φυτό Μιμόζα που δείχνει την ευαισθησία που χρειάζεται Mimulus και διαισθητικά μπορείτε να την αφουγκραστείτε και στον άνθρωπο, θα βρείτε στην επόμενη διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=kSuEJKyF8oE
Η μεγάλη ενασχόληση του τύπου Mimulus με τον έξω κόσμο, ως όψη του κόσμου της ύλης όπως προείπαμε, έχει φυσικά και θετικά αποτελέσματα στην πορεία της ζωής και της ανθρώπινης εμπειρίας. Έτσι συνήθως είναι άτομα που δεν φοβούνται να κοπιάσουν, είναι υπομονετικοί και περήφανοι.
Το τελευταίο το μαθαίνουν στην προσπάθεια τους να μην μιλάνε για τους φόβους τους εύκολα. Έχουν τάξη, οργανωτικότητα, πρακτικό πνεύμα και έχουν επιθυμία να αποκτήσουν κοινωνική δύναμη, που θα τους εξασφαλίσει το να είναι άτρωτοι από τις εξωτερικές καταστάσεις. Εκτός των θετικών χαρακτηριστικών φυσικά αναπτύσσονται και αρνητικά εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Έτσι ο τύπος αυτός από τον τρόπο που λειτουργεί μπορεί να γίνει στην πορεία αλαζονικός, φίλερις, εκδικητικός και μοχθηρός, ενώ μπορεί να θυμάται για πολύ καιρό κάτι άσχημο που του κάνανε.
Μπορεί να έχει συμπεριφορά μικρόψυχου, με τάσεις φιλαργυρίας, υπολογιστικότητα, απληστία προς τα υλικά πράγματα και υλιστικότητα ως φιλοσοφία ζωής. Επειδή δε, του παίρνει πολύ χρόνο υπολογίζοντας την γνώμη των άλλων, συνήθως αργεί να πάρει αποφάσεις πέφτοντας συνήθως σε βαθιά περίσκεψη.
Δείτε στο επόμενο βίντεο την φιλία του mimulus με το νερό, που μας κάνει να σκεφτούμε την άποψή μου ότι το θεραπευτικό του Σεληνιακού ζωδίου, θεραπεύει το απέναντί του ζώδιο. Εδώ απέναντι από τον Αιγόκερο είναι ο Καρκίνος, ζώδιο του νερού.
Παρατηρείστε επίσης την τόσο διαφορετική ιδιοσυγκρασία από την Μιμόζα. Φυτρώνει ακόμα και στα πιο θορυβώδη και ταραγμένα περιβάλλοντα χωρίς να πτοείται. Το βίντεο εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=5gAiF8r8mNw
Οπωσδήποτε το Mimulus θα βοηθήσει τον άνθρωπο να ανοίξει την καρδιά του και έτσι θα θετικοποιηθεί συνολικά, ζώντας μια πιο πλήρη και ικανοποιητική ζωή έτσι που να καταφέρει να χτίσει γύρω του ένα σπίτι φωτεινό και ανοικτό στα ερεθίσματα, όπως μας λέει ο θετικός τόνος του Καρκίνου.
Η μελέτη των τύπων των ανθοϊαμάτων Μπαχ ταυτόχρονα και συνθετικά με την πληροφορία που υπάρχει από τον χώρο της αστρολογίας, μας βοηθά να βελτιώνουμε την κατανόηση και των δύο τομέων.