Ο Μπετόβεν, ο Γκαίτε, η συνάντηση των G20 και ο Κριός
Κάποια στιγμή χθες (Παρ 7 Ιουλ 2017) , πρώτη μέρα της συνάντησης κορυφής των 20 πλουσιότερων χωρών και προς το τέλος της ημέρας, δόθηκε μια συναυλία για τους ηγέτες των G20 και τους συνοδούς τους. Η επιλογή του μουσικού κομματιού που έπαιξαν ήταν η 5η συμφωνία του Μπετόβεν. Σημαίνει κάτι αυτό; Δείχνει κάτι; Ας παρακολουθήσουμε το θέμα.
Η 5η του Μπετόβεν είναι από τα ογκωδέστερα έργα που έχουν γραφτεί ποτέ. Έχει όγκο μελωδικό, αρμονικό και ενορχηστρωτικό, ειδικά για την εποχή που γράφτηκε. Ο όγκος για να δημιουργηθεί πρέπει να διεγείρει το αισθηματικό, συναισθηματικό, εμπαθές και γενικά το θυμικό και επιθυμητικό. Το έργο αυτό είναι στον χώρο της μουσικής ένα μελό άρλεκιν, που εντυπωσιάζει, ειδικά άτομα που βρίσκονται στην εφηβεία, ή έχουν μείνει προσκολλημένα σε συναισθηματικό και ιδεολογικό επίπεδο στην εφηβική τους περίοδο. Ο Μπετόβεν ανήκει στους ρομαντικούς συνθέτες και δεν είναι τυχαίο το ότι θεωρείται σημαντική η συνεισφορά του στην διαμόρφωση της μορφολογίας της σονάτας. Δηλαδή η συνεισφορά του στην μουσική έχει έντονο το μορφικό στοιχείο. Όταν όμως ασχολούμαστε πολύ με την μορφή, ταιριάζει να ασχολούμαστε και με τον όγκο. Η μορφή και ο όγκος όμως δημιουργούν μια φούσκα με πολύ μικρό περιεχόμενο, αφού η προσοχή είναι στραμμένη στην μορφή, στην επιφάνεια των πραγμάτων και όχι στην ουσία. Όταν φτωχαίνει το εσωτερικό περιεχόμενο, αυτό που συμβαίνει είναι το ότι ο άνθρωπος έρχεται σε μεγαλύτερη συνάφεια με την κατώτερη όψη του, που κυριαρχείται από τον αισθηματισμό και τον συναισθηματισμό, σε βάρος του πνευματικού. Έτσι έχουμε την δημιουργία του μελό και του άρλεκιν. Αυτό συνέβη στον Μπετόβεν και το υποψιαζόταν και ο ίδιος, καθώς θεωρούσε τον εαυτό του πολύ μικρό συνθέτη απέναντι σε μεγέθη όπως πχ ο Μπαχ και ήταν φυσικό αυτό. Ο ίδιος ο Μπετόβεν έλεγε ότι το έργο του δεν μπορεί ούτε καν να πλησιάσει και να συγκριθεί με το έργο του Μπαχ. Ο Μπετόβεν είχε πολύ καλή μουσική παιδεία και ήταν συνειδητός των γεγονότων. Άλλωστε όλοι οι συνθέτες μετά τον Μπαχ και ειδικά οι Γερμανοί, είχαν αυτό το σύνδρομο. Ήξεραν εξ αρχής ότι δεν θα ήταν δυνατόν να ξαναεμφανιστεί κάποιος έστω ικανός για σύγκριση με τον Μπαχ και την ασύλληπτη συνθετική του νόηση.
Όταν ο Μπετόβεν έγραψε την 5η συμφωνία και θα την παρουσίαζε στο κοινό με τον ίδιο να διευθύνει την ορχήστρα, κάλεσε τον Γκαίτε να τον ακούσει, γιατί ήθελε την γνώμη του. Φυσικά θα έτρεμε μπροστά στο μέγεθος του Γκαίτε, ο οποίος ήταν ποιητής, επιστήμονας με δυνατό και πρωτοπόρο επιστημονικό έργο πάνω στην θεωρία των χρωμάτων της φυσικής κ.α. θέματα. Επίσης έγινε υπουργός, καθώς ανέπτυσσε και έντονη διπλωματική δραστηριότητα. Ακόμα ασχολείτο με την βοτανολογία, την μουσική, την ανατομία κτλ. Υπάρχουν δε σαφείς αναφορές που δείχνουν ότι ο Γκαίτε είχε ασχοληθεί πολύ με την θεολογία, τον αποκρυφισμό, την αλχημεία και την μαγεία. Ο Γκαίτε ήταν ένας πανεπιστήμονας, ένα ισχυρό πνεύμα, που ακολουθούσε τα βήματα των Ελλήνων πανεπιστημόνων της αρχαιότητας. Ήταν κλασσικός, διαχρονικός και με πολύ σοφή προσωπικότητα. Ήταν το ίνδαλμα των σοφότερων Γερμανών, συμπεριλαμβανομένου και του δύσκολου και δύστροπου Νίτσε, που ήταν μεγάλος θαυμαστής του. Ο Νίτσε μάλιστα έλεγε πως ο Γκαίτε είναι ο μοναδικός Γερμανός. Σημαντική αυτή του η παρατήρηση.
Όταν τέλειωσε η συναυλία με την πρώτη παρουσίαση της Πέμπτης συμφωνίας του, ο Μπετόβεν πήγε στον Γκαίτε να τον ρωτήσει πως του φάνηκε το έργο. Ήταν σημαντικό το συγκεκριμένο έργο για τον Μπετόβεν, λόγω της ογκολατρικής του έξαρσης και ήξερε πολύ καλά την μουσική και το με τι καταπιανόταν και γι αυτό ήθελε την γνώμη του. Ήξερε μέσα του ότι έκανε κάποιο σφάλμα, ότι κατευθυνόταν σε κάτι κενό, ότι απομακρυνόταν από την πνευματικότητα και πρέπει να ένοιωθε σίγουρα τύψεις ή και φόβο. Ο υπερβολικός συναισθηματισμός πάντα έβλαπτε τις τέχνες, αλλά και τις επιστήμες και την καθημερινή ζωή. Παρατηρείστε τους Έλληνες. Από τον Όμηρο και σε όλη την πορεία τους, οι μεγαλύτεροι και φωτεινότεροι εκπρόσωποι τους, απέχουν πλήρως από την συναισθηματική γοητεία.
Εκείνος, αγέρωχος, πάντα κοιτώντας από τα δικά του επίπεδα, ένας σύγχρονος Έλληνας, στράφηκε προς το μέρος του και απρόθυμα του απάντησε λέγοντας του:
Οπωσδήποτε σκληρά λόγια για το ευγενικό προφίλ του Γκαίτε, αλλά για να τολμήσει να εκφραστεί έτσι, φανταζόμαστε ότι θα ήταν, έως και θυμωμένος.
Ο Γκαίτε είναι το θετικό πρότυπο των Γερμανών. Είναι αυτό που θα έπρεπε να ακολουθούν. Αυτό τον δρόμο έπρεπε να βλέπουν μπροστά τους και αυτό περιμένει η ανθρωπότητα από τους Γερμανούς. Να στραφούν προς την φωτεινή πλευρά τους. Αλλά η κοινωνία σήμερα έχει αφήσει πίσω άτομα σαν τον Γκαίτε. Ενώ βλέπουμε να αγκαλιάζουν τον ανώριμο συναισθηματισμό, του Μπετόβεν εύκολα. Αυτό που επιτυγχάνει τον εύκολο, επιφανειακό και φτηνό εντυπωσιασμό, που στοχεύει στην γοητεία του αστρικού πεδίου. Αυτό είναι μια παρακμή για τους Γερμανούς και ένα πισωγύρισμα για την ανθρωπότητα. Το ότι επέλεξαν το συγκεκριμένο κομμάτι δείχνει πώς εργάζονται απέναντι στους εαυτούς τους και ως προς τους άλλους, επιδιώκοντας να δημιουργήσουν ένα γρήγορο και φανταχτερό εντυπωσιασμό, μέσα από τον λαϊκισμό της 5ης συμφωνίας του Μπετόβεν. Με την επιλογή τους αυτή μας δείχνουν ποιοι είναι, ποιον δρόμο ακολουθούν. Οπότε η παρατήρηση ο αφουγκρασμός και η κατανόηση των σημαινόμενων είναι σημαντικό ζήτημα. Δυστυχώς δείχνουν ακόμα να βρίσκονται υπό την ηγεσία λαϊκιστών, που προτιμούν να αναπτύσσουν τον φτηνό επιφανειακό όγκο, από το να ακολουθούν ένα δρόμο με πραγματικό περιεχόμενο, με πραγματικά πνευματικό περιεχόμενο και όχι κατ’ επίφαση. Λυπηρή κατάσταση δυστυχώς, από ένα λαό που θα έπρεπε να είναι στην φωτεινή πρωτοπορία της ανθρωπότητας, ειδικά αυτή την εποχή που βρίσκονται σε ακμή και είναι πρωτεργάτες μέσα στα σημερινά τεκταινόμενα. Οι Γερμανοί ακολουθώντας αυτά τα πρότυπα στην ουσία παρεκκλίνουν προς κατώτερες συναισθηματικές καταστάσεις, που υποθάλπουν τον διαχρονικό ναζισμό. Η ογκολατρεία είναι από τις πιο επικίνδυνες παγίδες του γερμανικού πνεύματος.
Οι Γερμανοί είναι οι θεωρητικοί του καταναλωτισμού, με την δημιουργία της βιομηχανικής επανάστασης. Αυτοί ανέπτυξαν και εφάρμοσαν την έννοια της βιομηχανικής παραγωγής. Πλην όμως στον δρόμο η βιομηχανική παραγωγή και ακολουθώντας τις τακτικές του ιδιοτελούς και ανεξέλεγκτου κέρδους, τους έκανε να παρεκκλίνουν και να οδηγηθούν, όπως και να οδηγήσουν την ανθρωπότητα, στον κενό καταναλωτισμό, στην χωρίς αρχές παραγωγική διαδικασία, που δεν αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των πραγματικών αναγκών της ανθρωπότητας. Αν δεν βγουν από αυτή την κατάσταση ο πέλεκυς θα γίνει πολύ βαρύς. Ήδη στο δισάκι τους κουβαλάνε δύο παγκόσμιους πολέμους. Για να δούμε πως θα πάνε στο μέλλον; Κλείνοντας αυτή την αναφορά μου αντί επιλόγου θα αναφέρω κάποιες βαθύτερες εκτιμήσεις και οράσεις που προκύπτουν από τον χώρο της αστρολογικής μελέτης.
Στην σημερινή εποχή που βαδίζουμε προς την εποχή του Υδροχόου, οι Γερμανοί παίζουν ένα ιδιαίτερο ρόλο όσο αφορά στην ιεραρχία των πνευματικών όντων του πλανήτη μας. Η Γερμανία έχει ως ζώδιο ψυχής τον Κριό, με την δυναμική του της πρώτης ακτίνας, που είναι σήμερα και αντικειμενικά δύσκολο να εκφραστεί και ειδικά με θετικό τρόπο. Η αρνητική όψη της πρώτης ακτίνας είναι η καταστροφικότητα, αλλά όταν αναφερόμαστε σε επίπεδο ψυχής, είναι τεράστια η πρόκληση και δεν μπορούμε να αφήσουμε να γίνει κάποιος καταστροφικός προς την ίδια του την ψυχή. Εδώ κρύβονται μεγάλοι εσωτερικοί αγώνες που αντιμετωπίζουν και θα αντιμετωπίσουν οι Γερμανοί.
Ιεραρχικός κυβερνήτης του Κριού είναι ο Ουρανός, που λόγω της εισόδου στην εποχή του Υδροχόου, είναι σε μεγάλη διέγερση και δραστηριότητα. Η δε ανθρωπότητα ανταποκρίνεται όλο και περισσότερο στις δονήσεις του. Ο Ουρανός στον Κριό δείχνει ότι οι Γερμανοί έχουν και πρέπει να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στο πέρασμα στην αναδυόμενη νέα εποχή του Υδροχόου. Μπορούν και πρέπει να δεχθούν να γίνουν φορείς της ανώτερης καθοδήγησης των Διδασκάλων της Σοφίας, σε ένα σχέδιο όπου θα κυριαρχούν οι αξίες και οι αρετές των ανθρώπων. Οι Γερμανοί μπορούν και πρέπει να βγάλουν φωνή ουσιαστικού πολιτισμού και αξιών. Να συνδέσουν με τις ανώτερες αρχές την παραγωγική και δημιουργική τους ικανότητα, στηρίζοντας την παραγωγικότητα σε πραγματικές βάσεις που ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες. Πρέπει να απαλλάξουν την ανθρωπότητα από την ιδεολογία του καταναλωτισμού που αυτοί δημιούργησαν και υπέθαλψαν ως πρώτοι διδάξαντες. Να θέσουν ένα σοβαρό λόγο σε ότι κάνουν στον χώρο των επιστημών, σαν αυτόν που περίμενε να βρει ο Γκαίτε στο έργο του Μπετόβεν. Ώστε να βοηθήσουν να φύγει η ανθρωπότητα από την Μεγάλη Απάτη του Τεχνοκρατισμού. Της τεχνοκρατίας ως αυτοσκοπού, που έχει καταστεί ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος για την σημερινή ανθρωπότητα και το μέλλον της. Οι τεχνολογικές επαναστάσεις είναι επίσης δίκες τους ιδεολογικές κατευθύνσεις και ακολούθησαν την βιομηχανική τους επανάσταση. Αυτά όλα σχετίζονται σαφώς με τον πλανήτη Ουρανό.
Ο Κριός παίζει σημαντικότατο ρόλο στο πέρασμα στην εποχή του Υδροχόου καθώς είναι το ζώδιο στο οποίο πρέπει όλη η ανθρωπότητα να κάνει το μεγάλο της άλμα και να καταστήσει την Νόηση Οδηγό της σκέψης και της δράσης της και από την Νόηση να εκκινούν όλα τα έργα και οι ιδέες. Αυτές είναι επαναστάσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε οπωσδήποτε στο μέλλον. Κάποιοι αυτές τις επαναστάσεις τις έκαναν χιλιάδες χρόνια πριν, άλλοι αργότερα και κάποιοι αγωνίζονται ενεργά στην παρούσα τους ενσάρκωση να απελευθερώσουν την νόηση από την ιδιοτέλεια που φωλιάζει στα προσωπικά συναισθήματα, στις προσωπικές επιθυμίες και τα πάθη. Η κατάσταση αυτή είναι ο δρόμος του Γκαίτε, ο δρόμος των Ελλήνων και για όσους ενδιαφέρονται, Έλληνες είναι όσοι έχουν κάνει αυτήν την επανάσταση μέσα τους. Την επανάσταση του Κριού. Μην ξεχνάμε ότι ο κυβερνήτης του Κριού στην αρχαιότητα ήταν η θεά Αθηνά. Σήμερα έχουμε τρεις κυβερνήτες που θα λέγαμε ότι την συνθέτουν, τον Άρη, τον Ερμή και τον Ουρανό.
Θα ανταποκριθούν οι Γερμανοί στο κάλεσμα των Όντων της Αιώνιας Σοφίας; Αυτή είναι η πρόκληση και μας αφορά όλους. Διότι όλοι κουβαλάμε τον σπόρο ή τις επιδράσεις των άλλων λαών και φυλών της ανθρωπότητας, αφού όλοι είμαστε μέλη της και συγκοινωνούμε. Η πρόκληση των Γερμανών είναι πρόκληση όλων μας. Η Ανώτερη σύνθεση των ανθρώπων και των φυλών είναι η έννοια της ανθρωπότητας. Η ανώτερη όμως σύνθεση και όχι η ισοπέδωση και επικυριαρχία μίας επάνω στις υπόλοιπες.
Τελευταία να πως επίσης ότι εδώ δεν κάνουμε κριτική συνολική της οντότητας που είχε ενσαρκωθεί ως Μπετόβεν. Σίγουρα όπως όλοι ήταν και αυτός ένας μαχόμενος και δεν είμαστε σε θέση εμείς να κρίνουμε την συνολικά επιτυχή ή όχι ζωή του. Η πορεία κάθε ψυχής είναι δικό της θέμα και της θεότητας. Η τελική κρίση οποιουδήποτε ανθρώπου δεν είναι ο σκοπός μας και δεν είμαστε σε θέση να πάρουμε θέση σε τέτοιο επίπεδο. Από ένα έργο δεν θα κρίνουμε κάποιον άνθρωπο. Αλλά οι αγώνες των άλλων μας αφορούν και γίνονται και δικοί μας αγώνες κάποια στιγμή και έτσι τους πλησιάζουμε. Με διάθεση μετουσίωσης στο αλώνι της ανθρωπότητας. Άλλωστε Είπε:
Μην κρίνετε για να μην κριθήτε