Η Πτώση του Τείχους του Βερολίνου
Η αστρολογική παρατήρηση μπορεί να μας βοηθήσει να διεισδύσουμε και να κατανοήσουμε τα γεγονότα της επικαιρότητας, τα ιστορικά γεγονότα, με τρόπο ιδιαίτερο και αποκαλυπτικό. Η αστρολογία μελετά αντικειμενικά συμβάντα, όπως είναι οι πλανητικές θέσεις και μας δίνει με αυτό τον τρόπο προοπτικές πέραν των ανθρώπινων εμπαθειών, φανατισμών και προσωπικών προτιμήσεων. Αυτό κατά την μελέτη ιστορικών γεγονότων έχει πολύ μεγάλη σημασία. Δεν θα ‘ταν υπερβολή να πούμε ότι πραγματικά η αστρολογία μπορεί να μας μάθει Ιστορία. Ας δούμε λοιπόν τα γεγονότα της περιόδου που έγινε η Πτώση του Τείχους του Βερολίνου μέσα από την μελέτη του Στερεώματος, αναζητώντας τα σημαντικά και χαρακτηριστικά αστρολογικά στοιχεία της περιόδου.
Το κύριο αστρολογικό χαρακτηριστικό της περιόδου, στην οποία έγινε η πτώση του τείχους, είναι η μεγάλη τριπλή σύνοδος Ποσειδώνα – Ουρανού – Κρόνου στον Αιγόκερω, που διήρκεσε από το 1988 – 1990. Πρόκειται για μία εξαιρετικά σπάνια σύνοδο, που συμβαίνει περίπου κάθε 700 χρόνια και από αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε ότι σε τέτοιες περιόδους διαμορφώνονται εξαιρετικά ιδιαίτερες συνθήκες. Η συμμετοχή του Κρόνου και το ζώδιο που η σύνοδος έγινε, ο Αιγόκερως, δείχνει ότι πρόκειται για συνδυασμό που επιφέρει άμεσα αποτελέσματα, σημαντικά, που έχουν την δυναμική να εφαρμοστούν και που αφορούν την διοίκηση των κρατών. Η συμμετοχή των δύο άλλων πλανητών υποδεικνύει ότι πρόκειται για αλλαγές που αφορούν στην ουσιαστική διοίκηση, στον χώρο των νέων ιδεών και νοοτροπιών για την κοινωνία και την πολιτική.
Αφού η σύνοδος γίνεται κάθε 700 χρόνια, είναι πολύ λίγες οι σύνοδοι που έχουν γίνει μέσα στο εύρος της ιστορίας που γνωρίζουμε. Οι τέσσερις τελευταίες σύνοδοι ήταν οι εξής:
- 1988–1990 στον Αιγόκερω
- 1305–1308 στον Σκορπιό
- 624–626 στην Παρθένο
- 237π.Χ.–236π.Χ. στους Διδύμους
Θα μπορούσαν να ειπωθούν ίσως πολλά γι’ αυτές τις περιόδους και εγώ θα εκφράσω την προσωπική μου εκτίμηση και σύμφωνα με το πώς αντιλαμβάνομαι την τριπλή αυτή σύνοδο. Για να είμαστε όμως ακριβείς, τις εποχές πριν την ανακάλυψη του Ουρανού και του Ποσειδώνα δεν ανταποκρίνεται ο μέσος άνθρωπος στις επιρροές αυτών των πλανητών. Ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει ατομική ανταπόκριση του συνόλου του πληθυσμού. Η υπολογίσιμη σε όγκο ανταπόκριση βρίσκεται περισσότερο στο επίπεδο του ομαδικού υποσυνειδήτου και της μαζικής συνείδησης. Όμως δεν παύουν να υπάρχουν σε όλες τις περιόδους της Ιστορίας οι ουσιαστικά μυημένοι που είναι πιο εξελιγμένα και ευαισθητοποιημένα άτομα και συμμετέχουν ανάλογα με την πρόοδο τους στις δράσεις έως και του συνόλου του πλανητικού μας συστήματος και ακόμα πάρα πέρα. Συνήθως αυτά τα άτομα ωθούν, στην θετική τους εκδοχή, την ανθρωπότητα μπροστά με τα έργα τους. Αυτή η θέση ακολουθεί τις οδούς της Εσωτερικής Σοφίας που υποστηρίζει ότι ένα ουράνιο σώμα ανακαλύπτεται από την επιστήμη, όταν η ανθρωπότητα έχει αρχίσει να ανταποκρίνεται με κάποιο τρόπο στις επιρροές του.
Τα κύρια γεγονότα αυτής της περιόδου διαδραματίζονται στην αγωνιζόμενη να αναπτυχθεί Ρώμη, αλλά δεν βρήκαμε κάποιο γεγονός απ’ την πλευρά των Ρωμαίων που να μπορούσαμε να το θεωρήσουμε χαρακτηριστικό μιας τέτοιας συνόδου. Η Ιστορία εκείνων των χρόνων και με τόσο μικρό χρονικό εύρος δεν είναι εύκολο να ερευνηθεί. Βρισκόμαστε μεταξύ πρώτου και δεύτερου Καρχηδονιακού πολέμου. Το 237 ο Αννίβας με τον στρατό των Καρχηδονίων εισβάλλει στην Ιβηρική Χερσόνησο (Ισπανία) με σκοπό να επιτεθεί στους Ρωμαίους από ξηράς, όπως και έκανε. Όμως αυτή η επιλογή του απέβη μοιραία για την έκβαση του πολέμου εναντίον των Ρωμαίων. Ενώ προχωρούσε θριαμβεύοντας στις μάχες, εν τούτοις σε ένα ελιγμό των Ρωμαίων να μεταφέρουν τον πόλεμο στην Καρχηδόνα, η μεγάλη απόσταση που τον χώριζε από την χώρα του τον έκανε να ηττηθεί και η Καρχηδονιακή Αυτοκρατορία να τεθεί στο έλεος των Ρωμαίων. Σε τέτοιες ιδιαίτερες στιγμές οι μεγάλοι άνδρες παίρνουν αποφάσεις, αλλά όμως το ομαδικό κάρμα της ανθρωπότητας θα κρίνει την τελική έκβαση. Η Ρώμη είχε δρόμο να διανύσει μπροστά της.
Στην Πτολεμαϊκή Δυναστεία (Αίγυπτο) αυτή την περίοδο κυβερνάει ο Πτολεμαίος ο Γ’ ο Ευεργέτης. Θεωρείτο ότι το Πτολεμαϊκό Βασίλειο έφθασε στην μέγιστη ακμή του κατά την περίοδο της βασιλείας του, εξ ου και το επίθετο «Ευεργέτης». Ο Πτολεμαίος Γ΄ ξεκίνησε τα έργα ανέγερσης του μεγάλου ναού του θεού Ώρου στο Έντφου κατά το δέκατο χρόνο της βασιλείας του στις 23 Αυγ 237π.Χ., την στιγμή που η μεγάλη τριπλή σύνοδος υπήρχε στον ουρανό.
Ο ναός είναι ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της αιγυπτιακής αρχιτεκτονικής και σήμερα είναι ο καλύτερα διασωζόμενος ναός από όλους τους ναούς της Αιγύπτου!!! Αυτά να τα θυμόμαστε στην συνέχεια καθώς αποτελούν σημάδια ενός μεγάλου ηγέτη, θετικού για τον λαό του και για τον άνθρωπο γενικά. Δεν είναι άκρως εντυπωσιακό το ότι ο ναός που έχει στον γενέθλιο του χάρτη την τριπλή σύνοδο Ποσειδώνα, Ουρανού, Κρόνου είναι ο καλύτερα διατηρημένος μέχρι σήμερα; Δεν αποδεικνύει αυτό την θεμελιακή δύναμη της συνόδου αυτής;
Οι τρεις αυτοί πλανήτες είναι ιεραρχικοί κυβερνήτες τριών από τα Θεμελιακά ζώδια. Ο Ποσειδώνας του Καρκίνου, ο Ουρανός του Κριού και ο Κρόνος του Ζυγού. Ο ναός αυτός έρχεται προς το τέλος της ζωής του Πτολεμαίου του Γ’ με την ανταπόκρισή του αυτή στην πλανητική σύνοδο, να επικυρώσει το ότι ήταν ένας μεγάλος άνδρας και ένας πραγματικός ηγέτης-καθοδηγητής των ανθρώπων προς τα Άνω.
Η σύνοδος του 624 – 626 έγινε στην Παρθένο. Το χαρακτηριστικό που παρατηρούμε αυτή την περίοδο είναι η μάχη του Ουχούντ. Έγινε μεταξύ μουσουλμάνων από την Μεδίνα υπό την ηγεσία του Μωάμεθ και των Κουραϊσιτών της Μέκκας υπό την ηγεσία του Αμπού Σουφυάν. Ο στρατός του Μωάμεθ παρόλο που είχε αριθμητική υπεροχή, τρέπεται σε φυγή, ειδικά όταν διέρρευσε η πληροφορία ότι είχε σκοτωθεί ο Μωάμεθ και επέρχεται η ήττα. Ο Μωάμεθ δεν είχε σκοτωθεί, αλλά ήταν βαριά πληγωμένος και τον μετέφεραν σε ασφαλές μέρος κάποιοι σύντροφοί του.
Αυτό κατά την εκτίμηση μας, ακόμα και σαν συγχρονικότητα, προοιωνίζει το ότι ο Μωαμεθανισμός δεν έχει την δύναμη να γίνει κυρίαρχη θρησκεία μέσα στον παγκόσμιο ιστό. Έτσι μπορεί μεν στην συνέχεια να αναπτύχθηκε, αλλά τα ισχυρά κράτη του κόσμου ήταν Χριστιανικά. Η κρίσιμη ώρα της συνόδου φαίνεται να υπάρχε κάποιο «μήνυμα», ότι υπάρχουν κάποια όρια.
Από κάποιους θεωρείται σημαντικότερη η προηγούμενη μάχη της Μπαντρ (13 Μαρ 624), η οποία ήταν νικηφόρα για τους μουσουλμάνους. Αλλά κατά την μάχη του Μπαντρ δεν υπήρχε η μεγάλη σύνοδος που μέσω της αστρολογίας μας βοηθάει να αποφασίζουμε με ένα διαφορετικό τρόπο για το τι είναι σημαντικό, από ότι κάνουν οι ιστορικοί και όσοι έχουν ιδιοτελή συμφέροντα, φανατισμό ή άλλη οπτική. Το Στερέωμα έχει την δική του συλλογιστική και επιδεικνύει τα σημαντικά σημεία και περιόδους με την συλλογιστική του αυτή.
Ανασύρω ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου, το τέλος των Ναϊτών. Οι Ναΐτες είχαν ενοχλήσει τον Πάπα, αλλά και τον βασιλέα Φίλιππο Δ’, γιατί με το τραπεζικό σύστημα που είχαν ιδρύσει είχαν καταφέρει να έλκουν τεράστια χρηματικά ποσά από την στήριξη πολλών πλουσίων ευγενών. Ο βασιλιάς Φίλιππος ο Δ’ της Γαλλίας, που ήταν υπερχρεωμένος στους Ναΐτες, βρήκε την υποστήριξη του Πάπα Κλήμη του Ε’ και τα χαράματα της Παρασκευής 13 Οκτ 1307 ξεκίνησε συλλήψεις, που τους ακολούθησαν βασανισμοί και κάψιμο στην πυρά της ηγεσίας των Ναϊτών και μελών.
Κατά κάποιες απόψεις η δεισιδαιμονία για την Παρασκευή και 13 προήλθε από αυτό το συμβάν. Σημειωτέον ότι η Παρασκευή έχει παραδοσιακά κυβερνήτη την Αφροδίτη που σχετίζεται με τα οικονομικά, ενώ η Σελήνη σε αυτή την ημερομηνία βρίσκεται στον Ταύρο και ο Ήλιος στον Ζυγό. Ζώδια που έχουν και τα δύο εξωτερικό κυβερνήτη την Αφροδίτη. Γενικά επικρατεί το στοιχείο της Αφροδίτης, ενώ η Σελήνη κάνει αντίθεση προς την σύνοδο.
Η Αφροδίτη (Παρθένος), η Σελήνη (Ταύρος) και ο Άρης (Αιγόκερως) κάνουν ένα Μεγάλο Τρίγωνο στα ζώδια της Γης. Στην μεγάλη σύνοδο συμμετέχει και ο Ερμής. Τότε με τους πλανήτες να είναι γνωστοί μέχρι τον Κρόνο, είχαν σύνοδο Κρόνου – Ερμή σε αντίθεση με την Σελήνη. Εμείς όμως βλέπουμε ότι επρόκειτο για σύνοδο Ποσειδώνα, Ουρανού, Κρόνου και Ερμή. Ο υλισμός (ζώδια της Γης) χτύπησε με τον σκληρότερο Άρη (Αιγόκερως) τους μύστες και τον Μέγα Μάγιστρο τους Ζακ ντε Μολαί (Ερμής). Για μας βέβαια που γνωρίζουμε και τους νέους πλανήτες, βλέπουμε ότι αυτό το χτύπημα ήταν τεράστιας σημασίας, και δημιουργείτο ένα προηγούμενο, ένα μήνυμα, για όποιον στο μέλλον θα επιχειρούσε να κατακτήσει σημαντική οικονομική και ταυτόχρονα πνευματική δύναμη. Αλλά και από την πλευρά των Ναϊτών δημιουργήθηκε μια νέα κατεύθυνση.
Η διάλυση τους έφερε την απαρχή μιας νέας κατάστασης που οδήγησε κατά μία θεωρία στην ίδρυση του Τεκτονισμού, από κυνηγημένους Ναΐτες που κατέφυγαν στην Σκωτία. Βέβαια για τόσο σημαντικά και βαθύτατης σημασίας ζητήματα που άπτονται της δράσης ανθρώπων του πνεύματος δεν μπορούμε να κάνουμε κρίσεις. Γενικά το καλό και το κακό δεν είναι καθόλου εύκολο να διαγνωστούν. Πόσο μάλλον για τέτοια ζητήματα. Το μέλλον κρίνει και βοηθάει στην κατανόηση της Ιστορίας. Θεωρούμε σημαντικό το ότι η μεγάλη σύνοδος έγινε στον μυστηριακό και αποκρυφιστικό Σκορπιό και μέσα σε αυτό το διάστημα έχουμε ένα τόσο σοβαρό συμβάν για τον χώρο του αποκρυφισμού.
Ο Αιγόκερως σχετίζεται με τις κυβερνήσεις και κατά την περίοδο αυτή κυριαρχούν γεγονότα που αφορούν στην αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης. Το πρώτο που προσέχουμε είναι ότι αυτή την περίοδο έχουμε ένα εκτεταμένο επαναστατικό κύμα που ονομάστηκε οι «Επαναστάσεις του 1989» και συνέβησαν σε χώρες που ακολουθούσαν το σοβιετικό μοντέλο ή κάποιο συναφές, όπως Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ανατολική Γερμανία, Αλβανία, Γιουγκοσλαβία. Η περίοδος αυτή ονομάστηκε «Το Φθινόπωρο των Εθνών». Όρο που, προσωπικά, ποτέ δεν κατάλαβα πώς προέκυψε και γιατί δεν ονομάστηκε «Άνοιξη των Εθνών Β’», αφού τα έθνη δημιουργούνται βγαίνοντας από την Σοβιετική κηδεμονία. Παρόμοιο άλλωστε ήταν και το αίτημα των επαναστάσεων του 1848 απέναντι στην βασιλεία για την δημιουργία εθνικών κρατών που ονομάστηκε «Άνοιξη των Εθνών».
Το γεγονός που κατέχει την κορυφή της δημοσιότητας σίγουρα ήταν η Πτώση του Τείχους του Βερολίνου, που έγινε στις 9 Νοεμβρίου του 1989 και σηματοδοτούσε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Το 1990 η Γερμανία ήταν σε κατάσταση ριζικής αναδημιουργίας, λόγω της προσάρτησης της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Ανατολική) από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (Δυτική). Η Περεστρόικα, ταυτόχρονα, συνεχίζει να αποσυνθέτει την Σοβιετική Ένωση και η τριπλή σύνοδος φέρνει την τελική εφαρμογή του σχεδίου της. Το 1990 αρχίζει να υλοποιείται η διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης καθώς φεύγουν αρκετά κράτη από την Σοβιετική Ένωση. Στις 26 Δεκεμβρίου 1991 η Σοβιετική Ένωση διαλύεται και τυπικά με μία διακήρυξη του Ανώτατου Σοβιέτ.
Στην Κίνα τον Απρίλιο του 1989 ξεκινάνε φοιτητικές διαδηλώσεις που έμειναν γνωστές ως οι διαδηλώσεις στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν, γιατί στην πλατεία αυτή η κυβέρνηση αιματοκύλισε την διαδήλωση τον Ιούνιο του 1989, επιφέροντας την παγκόσμια κατακραυγή. Είχε συγκινήσει το παγκόσμιο η φωτογραφία (η αμέσως προηγούμενη), με τον άνδρα που στάθηκε μπροστά από μια φάλαγγα τανκς στο κέντρο της πλατείας, με αποτέλεσμα να την σταματήσει για μισή ώρα. Οι παγκόσμιες πιέσεις, μαζί με το μεγάλο ενδιαφέρον των Δυτικών για επενδύσεις στην Κίνα, με τον χρόνο θα αναγκάσουν την κινεζική κυβέρνηση να κάνει κινήσεις εκδημοκρατισμού και οικονομικές μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση του καπιταλισμού, απομακρυνόμενη από το καθεστώς Μάο.
Ακόμα να σημειώσουμε και δύο γεγονότα μικρότερα σε δημοσιότητα αυτής της περιόδου:
- Το 1989 σε ομιλία του στο Κονγκρέσο ο Τζορτζ Μπους (ο πατέρας) είπε ότι χρειαζόμαστε μια Νέα Τάξη Πραγμάτων, εγκαινιάζοντας τον όρο αυτό παγκοσμίως.
- Το 1989 στάλθηκε μέσω ίντερνετ το πρώτο μήνυμα κειμένου ανεπίσημα και πειραματικά, ενώ το ίντερνετ δόθηκε σε δημόσια χρήση το 1993.
Ας δούμε όμως την εικόνα και τις τάσεις της ελληνικής κοινωνίας εκείνη την περίοδο της τριπλής συνόδου. Μέχρι τον Ιούλιο του 1989 έχουμε την β’ κυβέρνηση του Παπανδρέου. Στην συνέχεια επειδή στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 1989 κανένα κόμμα δεν είχε αρκετούς ψήφους για να κάνει μόνο του κυβέρνηση, έχουμε ένα διάστημα με κυβερνήσεις συνεργασίας ( Τζαννετάκη, Γρίβα, Ζολώτα) μέχρι τον Απρίλιο του 1990. Η σύνοδος τελειώνει τον Μάρτιο του 1990 και τον Απρίλιο ανεβαίνει η κυβέρνηση του Κων. Μητσοτάκη που δεν την πρόλαβε, «σημαδιακό» κι αυτό! Όπως θα δούμε, στην Ελλάδα επικρατεί σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους κύριους κομματικούς χώρους φθορά, ταραχή και παρακμή.
Τον Απρίλιο του 1989 ειπώθηκε το περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα». Ο Α. Παπανδρέου από την αρχή προωθούσε μία χαλαρή αντιμετώπιση της έννοιας του δανεισμού και είναι εκείνος που ιδεολογικά άλλαξε την νοοτροπία των Ελλήνων στο θέμα του δανεισμού. Οι Έλληνες πολύ εύκολα άρχισαν να δανείζονται άκριτα και ακατάσχετα. Κατά το διάστημα αυτό η β’ κυβέρνηση Α. Παπανδρέου δοκιμάστηκε και δεν άντεξε να χρησιμοποιήσει την σύνοδο δημιουργικά και για όφελος του ανθρώπου και έπεσε τον Ιούλιο του 1989. Αλλά ούτε και η ΝΔ με τον Κ. Μητσοτάκη κατάφερε να χρησιμοποιήσει την τριπλή σύνοδο. Η ελληνική κοινωνία και η πολιτική σκηνή της κομματοκρατίας δείχνει να είναι βουλιαγμένη στην παρακμή και στην ανικανότητα. Που είναι οι μεγάλοι άνδρες που θα πήγαιναν μπροστά την Ελλάδα και θα έπρεπε να ενεργήσουν τώρα; Η μία πτέρυγα έφθινε και ακολουθούσε την οδό της φθοράς της και η άλλη δεν κατάφερε να εκλεγεί, με σταθερή κυβέρνηση, κατά την διάρκεια της συνόδου. Στο ίδιο διάστημα ο Αυριανισμός βρίσκεται σε έξαρση και καταφέρνει με επιτυχία να φέρει την δημοσιογραφία στο χυδαιότερο επίπεδο όλων των εποχών.
Όταν η τριπλή σύνοδος έχει διαμορφωθεί για τα καλά, ο Α. Παπανδρέου κάνει το μεγάλο και σημαντικό, για όλη την Ελλάδα, βήμα. Χωρίζει την σύζυγό του Μαργαρίτα (καλοκαίρι του 1989) και παντρεύεται την Δ. Λιάνη αμέσως μετά. Ο ιστορικός γάμος (ακόμα και σήμερα έτσι ονομάζεται στον χώρο της δημοσιογραφίας) τελείται στις 13 Ιουλίου 1989. Πράγματι ιστορικός γάμος, από την δική μας αστρολογική ματιά, αφού αυτή ήταν η δράση του «μεγάλου ηγέτη» την κρίσιμη στιγμή του στερεώματος όπου έπρεπε να δράσει και να αφήσει ένα μεγάλο έργο. Που είσαι Πτολεμαίε Γ’ να δεις; Δεν είμαστε ενάντιοι στο να παντρευτεί ένας 70χρονος μια 35χρονη κατά κανένα τρόπο. Αλλά να αποτελεί αυτό το γεγονός την ιστορική σφραγίδα κάποιου, που θεωρείται μεγάλος ηγέτης, κατά την διάρκεια της μεγάλης συνόδου που θα έπρεπε να αποδώσει έργο για το γενικό καλό, για τον άνθρωπο; Το who is who του ουρανού είναι αδιάψευστος κριτής. Με αυτό τον τρόπο η αστρολογία μας βοηθάει να ξεστραβωθούμε και στην Ιστορία και όχι με αυτά που λένε οι αστρολόγοι που κομπάζουν στις οθόνες των ΜΜΕ ακολουθώντας τεχνικές του μάρκετινγκ για να πιάσουν προσοδοφόρο πάγκο στην λαϊκή αγορά.
Η μεγάλη πλειονότητα του λαού, από όλα τα κόμματα, ασχολείται με τον γάμο του Παπανδρέου με την Λιάνη, με το τι φοράει η Μιμή (για τους νεώτερους, το υποκοριστικό της Δήμητρας Λιάνη), σε πιο κομμωτήριο φτιάχνει τα νύχια της … και σταματάω εδώ για να μην πέσω στον λάκκο της χυδαιότητας που επικράτησε. Το άλλο θέμα που απασχολούσε και που σερνόταν εδώ και καιρό ήταν το σκάνδαλο Κοσκωτά. Καθημερινά οι Έλληνες βομβαρδίζονταν με σοβαρούς πολιτικούς προβληματισμούς, όπως πόσα είχε πάρει ο τάδε και πόσα ο δείνα, αν τα είχε πάρει σε βαλίτσα με ροδάκια ή σε σακβουαγιάζ κτλ κτλ. Η ελληνική κοινωνία στην συντριπτική πλειονότητά της τσαλαβουτάει στην σκανδαλολογία του χρήματος και του καταπιεσμένου και ουσιωδώς ανόργαστου ερωτισμού. Οι παλιότεροι τα θυμούνται αυτά.
Η κυβέρνηση Τζαννετάκη δημιουργήθηκε, μετά τις εκλογές του Ιουνίου 1989, από την μετεκλογική συνεργασία ΝΔ–ΚΚΕ που τότε είχε μετονομαστεί σε Συνασπισμό της Αριστεράς. Σημειωτέον ότι η αλλαγή ονόματος έγινε τον Απρίλιο του 1989 για να φιλοξενήσει, έστω για λίγο, τα δύο κύρια κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς το ΚΚΕ Εξ. και το ΚΚΕ Εσ (Φλωράκη, Κύρκος αντίστοιχα). Τα δύο κόμματα συνεργάστηκαν με κοινό αίτημα την κάθαρση από το σκάνδαλο Κοσκωτά. Η συμμαχία αυτή έγινε και η αιτία να διασπαστεί η ΚΝΕ και το ΚΚΕ, με την απομάκρυνση σημαντικών στελεχών. Βέβαια το πρόβλημα δεν ήταν μόνο η συγκυβέρνηση Τζαννετάκη, αλλά και η ραγδαία επερχόμενη και διαβλεπόμενη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, που ήταν πάντα η ιδεολογική μητέρα και καθοδηγήτρια του ΚΚΕ.
Επικρατεί μια γενική εικόνα σήψης και παρακμής τόσο στην κοινωνία, όσο και στην πολιτική κατά την περίοδο της μεγάλης συνόδου. Δημιουργικότητα μηδέν. Μόνο γκρέμισμα. Αυτό ήταν το γκρέμισμα του Ελληνικού Τείχους του Βερολίνου. Γκρεμίστηκε σύσσωμη η κομματοκρατία. Κανένα κόμμα δεν μπόρεσε να δημιουργήσει κάτι για την Ελλάδα εκείνο το τόσο θεμελιακό διάστημα. Ή μάλλον η προσφορά του ήταν η εμφάνιση της αποτυχίας και της ανικανότητας του. Η συμμετοχή των τριών μεγάλων κομμάτων ήταν αρνητική και μη δημιουργική.
- Το ΠΑΣΟΚ αν και ήταν στην κυβέρνηση είχαν φτάσει σε παρακμή και όταν άρχισε η τριπλή σύνοδος δεν άντεξε και έπεσε. Σημαδιακό αυτό! Η τριπλή σύνοδος έδωσε κλωτσιά στον ηγέτη Παπανδρέου προσωπικά.
- Το ΚΚΕ διασπάστηκε, χάνοντας σοβαρά και δραστήρια άτομα του κόμματος και της ΚΝΕ. Σημαδιακό αυτό!
- Η ΝΔ δεν κατάφερε να δημιουργήσει κάτι σημαντικό και ωφέλιμο για την Ελλάδα, κατά την περίοδο της συνόδου, μην καταφέρνοντας να δημιουργήσει σταθερή κυβέρνηση όσο υπήρχε η τριπλή σύνοδος. Σημαδιακό αυτό!
Δεν είναι καθόλου τυχαίο σύμπτωμα το ότι, η ΝΔ και ο Κ. Μητσοτάκης, δεν κέρδισαν τις εκλογές του Ιουνίου και του Νοεμβρίου του 1989. Ήταν η ευκαιρία τους να δράσουν μαζί με την μεγάλη τριπλή σύνοδο για το κοινό καλό. Αλλά ο ουρανός δεν ξεγελιέται. Ασχολούνταν με τις φραστικές διαμάχες Μητσοτάκη – Παπανδρέου, λες και το μόνο τους πρόβλημα ήταν το να καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα αρχηγό με δημόσια εικόνα αντάξια του Παπανδρέου, αλλά μόνο στο επίπεδο του πολιτικού μάρκετινγκ. Βρίσκονταν σε παρακμή και βίωναν το στερητικό σύνδρομο της απουσίας του μεγάλου ηγέτη, που θα αντικαθιστούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον Α΄.
Αυτή πάντως είναι η εικόνα της Ελλάδας. Εκείνη η ιστορικής σημασίας περίοδος δείχνει ότι η Ελλάδα δεν είναι ικανή να κάνει τίποτα το Δημιουργικό, καμιά μεταρρύθμιση προς κάτι νέο. Στην διάρκεια του επίκεντρου της συνόδου, την στιγμή της Πτώσης του Τείχους του Βερολίνου, όταν όλος ο κόσμος βαδίζει με γρήγορα βήματα σε κοσμοϊστορικές αλλαγές, η Ελλάδα κάνει την κοσμοϊστορική αλλαγή να πάψει να υπάρχει πολιτικά. Εκείνη την στιγμή (23 Νοε 1989) γίνονται εκλογές και προκύπτει εξ ανάγκης μία προσωρινή Οικουμενική κυβέρνηση και όχι μια συνειδητά επιλεγμένη σταθερή Οικουμενική κυβέρνηση. Υποστηρίζεται και από τα τρία μεγάλα κόμματα και έχει πρωθυπουργό τον τρεις φορές διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας με σημαντική εργασιακή εμπειρία στο ΔΝΤ, τον Ξενοφώντα Ζολώτα. Σημαδιακό αυτό! Ο σπόρος ετέθη γι’ αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν σήμερα. Αργότερα, τον Απρίλιο 1990 και όταν είχε λήξει η τριπλή σύνοδος έγιναν εκλογές πάλι και εκλέχθηκε κυβέρνηση υπό τον Κ. Μητσοτάκη, αλλά η σύνοδος είχε τραγικά περάσει. Σημαδιακό αυτό! Οι καρμικές εγγραφές είχαν γίνει.
Η Ελλάδα βίωσε την πτώση των πολιτικών κομμάτων συνολικά. Οι λύσεις που δόθηκαν εκείνη την περίοδο ίσως είναι περισσότερο σημαδιακές από ότι φαντάζεται κανείς. Κυβερνήσεις συνεργασίας ήταν το μήνυμα. Αυτό έρχεται στο όχι πολύ μακρινό μέλλον μας. Ήδη μετά τις τελευταίες εκλογές του Ιουλίου του 2019 ο λαός είναι αντιμέτωπος με άλλη μία απογοήτευση. Αυτά που περίμενε από την ΝΔ που εξέλεξε δεν γίνονται και αντίθετα βλέπουν την τεράστια σύγκλιση των δύο μεγάλων κομμάτων Σύριζα και ΝΔ σε πολλά κρίσιμα θέματα. Έρχεται μια μεγάλη περίοδος κυβερνήσεων συνεργασίας; Άλλωστε και η κυβέρνηση Σύριζα τέτοια ήταν. Μήπως αυτά που βιώνουμε σήμερα είναι φυσικό επακόλουθο εκείνης της περιόδου και των εξετάσεων που πέρασε η ελληνική κοινωνία τότε;
Δεν μ’ αρέσει να γίνομαι πικρός, αλλά δεν είπα κάποιο ψέμα. Αυτά έγιναν και προσπάθησα να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γινόταν. Η αλήθεια είναι κάποιες φορές πικρή. Ο σκοπός δεν είναι να κατηγορήσουμε, αλλά να συμβάλλουμε – όσο είναι δυνατόν – στην αυτοπαρατήρηση και κατανόηση του σημερινού Νεοέλληνα πολίτη. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε, σαν σύνολο, να βαδίσουμε στο μέλλον θετικά .
Τελειώνοντας, δεν μπορώ να μην αναφέρω και την μυστηριακή διάσταση των πλανητών Ποσειδώνα, Ουρανού, Κρόνου. Οι τρεις πλανήτες αυτοί είναι οι πλανήτες μέσω των οποίων εισέρχονται, αφομοιώνονται, αποθηκεύονται και γίνονται διαχειρίσιμες οι ενέργειες που προέρχονται από τον Σείριο προς το πλανητικό μας σύστημα. Ο αστέρας αυτός έχει πολύ μεγάλη σημασία, καθώς μαζί με τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου και τις Πλειάδες στέλνουν προς το ηλιακό μας σύστημα την ανώτερη τριάδα των Ακτίνων Όψης. Από την Μεγάλη Άρκτο λαμβάνουμε την Πρώτη Ακτίνα, από τον Σείριο την Δεύτερη και από τις Πλειάδες την Τρίτη Ακτίνα. Με το πλανητικό μας σύστημα ο Σείριος επικοινωνεί απευθείας μέσω των τριών πλανητών της τριπλής συνόδου. Ο Σείριος στέλνει στον Κρόνο το κάρμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, στον Ουρανό τις νέες ιδέες και κατευθύνσεις, ενώ στον Ποσειδώνα το περιεχόμενο των νέων εμπειριών και τους βιωματικούς αλγόριθμους αντιμετώπισης τους. Από αυτό μπορούμε να φανταστούμε πόσο σημαντική είναι η τριπλή σύνοδος τους και πόσο καθοριστική στην δημιουργία των νέων δομών και κατευθύνσεων της πολιτικής και της κοινωνίας. Η σχέση και ο ρόλος των Ουρανού, Ποσειδώνα και Κρόνου είναι σημαντική και την κοιτάμε και στα ατομικά ωροσκόπια ως δείκτη ικανότητας στην εφαρμογή νέων ιδεών των ατόμων.